9 Малайик чыгъып, Петер ону арты булан юрюй. Амма малайик этеген затлар тюлюнде тюгюл, гёзюне гёрюнеген затлардыр деп ойлаша.
Исаны анасы тойдагъы къуллукъчулагъа: – Сизге О не буюрса, шону этерсиз, – дей.
Петер оьзю гёрген затлар нени англатагъанны гьакъында ойлашып турагъанда, Корнилий йиберип гелген адамлар, сорап Симонну уьюн табып, къапуну алдына гелип токътайлар.
Бир керен гюндюз сагьат уьчлеге ювукъ вакътиде, ону гёзюне Аллагь йиберген малайик гёрюнюп, огъар: – Корнилий! – дей.
– Мен Яффа шагьарда дуа этип тура эдим. Аллагь магъа гьайран гёрюнюш гёрсетди: дёрт де мююшю тутулгъан бир уллу кетен шаршавгъа ошайгъан зат кёкден тюшюп тувра мени уьстюме багъып геле эди.
Малайик огъар: – Опуракъларынгны ва аякъгийимингни гий, – дей. Петер о айтгъанны эте. Сонг малайик огъар: – Уьстюнге опурагъынгны да гийип, мени артыма тюш, – дей.
Шогъар гёре, гьей Агърипа пача, мен кёклерден гёрюнгенине къаршылыкъ этме болмадым.
Шамда Исаны Гьанания деген бир якъчысы болгъан. Раббибиз огъар бир гьайран гёрюнюшде: – Гьанания! – дей. – Мунаман, Раббим, – деп жавап бере о.
Иманыны яхшылыгъындан Ибрагьим, оьзюне ваъда этилип варисликге берилежек ерге бармагъа чакъырылгъанда, шогъар таби болду. Оьзю къайда барагъанын билмесе де, о ёлгъа чыкъды.