О заман Ерусалимде Симон деген бир адам яшай болгъан. О муъмин ва динагьлю, Исрайылны къутгъарылмакълыгъын гёзлейген, оьзюнде Аллагьны Ругьу булангъы гиши болгъан.
Бек къоркъма да къоркъуп, огъар багъып гёзлерин гётерип, Корнилий: – Не бар, я бийим? – деп сорай. Малайик огъар булай дей: – Аллагь сени дуаларынгны эшитди ва берген садагъаларынгны къабул этди.
Синагогну башчысы Крисп бары да уьюндегилер булан бирге Раббибизге иман сала. Коринфлилени кёплери де, Павелни сёзлерин эшитип, Раббибизге иман сала ва сувгъа чомдуртуп, оьзлени Аллагьгъа тапшурта.
Яффа деген шагьарда Табита (грекче «Дорка») деген бир къатынгиши яшай болгъан. О Исаны якъчысы болгъан. О кёп яхшы ишлер де эте, пакъырлагъа садагъа да бере болгъан.
Эгер арагъыздан биригизни гьакъылыгъыз етишмей буса, о Аллагьдан тилесин, О да берер. Неге тюгюл де, Аллагь гьар кимге чомарт кюйде ва гьеч бир оьпкелевсюз берер.