Гьакъыллы кюйде иш гёргени учун, еси гьарам къуллукъчусун макътай. Гертилей де, бу дюньяны адамлары оьзлер йимиклер булангъы ишлерде нюрню адамларындан эсе хыйлы да гьакъыллы.
Иса олагъа булай дей: – Гьали де бир нечакъы заман нюр сизин булан болуп туражакъ. Сизин къарангылыкъ къуршамасын учун, сизин булан нюр бар чакъы заман юрюп туругъуз. Къарангылыкъда юрюйген адам къайда барагъанын билмей.
Аллагьны гьакъында билегени болса да, олар Огъар тийишли болагъан кюйде гьюрмет ва шюкюр этмедилер. Шону орнуна олар тарыкъсыз бир бош пикрулагъа тюшдюлер ва оланы англавсуз юреклерин къарангылыкъ къуршады.
Биз буса барыбыз да, бетлерибизни перде булан япмайлы, Раббибизни макътавлугъуну шавласын гюзгюде йимик гёребиз ва Оьзюне ошай туруп ва ярыкъ макътавлукъ булан бирден бир шавлалана туруп тюрленебиз. Шону Раббибизни Ругьу эте.
Шо заман сиз бу дюньяны ёллары булан юрюдюгюз ва гьавалардагъы жинлени ёлбашчысына таби болдугъуз. Аллагьгъа тынгламайгъанлагъа гьали о ёлбашчылыкъ да этип тура.
Биз инсанлагъа къаршы ябушмайбыз, ругь башчылагъа, гьакимлеге, бу къарангы дюньяда иш гёреген гючлеге ва кёкде яманлыкъ этеген жинлеге къаршы ябушабыз.
Бир заманларда биз де авлия, тынглавсуз болдукъ, алданып турдукъ, гьар тюрлю напсланы, кеп чегивлени къуллары болуп турдукъ. Бизин яшавубуз оьчлюкден ва гюнчюлюкден толгъан эди. Башгъаланы биз де гёрюп ярамай эдик, башгъалар бизин де гёрюп ярамай эди.
Эгер Аллагь нюрде болгъаны йимик, биз де нюрде яшай бусакъ, бир бирибиз булан къатнашывубуз болур ва Исаны – Ону Уланыны – къаны бизин бары да гюнагьларыбыздан тазалар.