14-15 Кёклердеги ва ерлердеги бары да зат Оьзюнден баш алагъан Атабызны алдында мен тизлеримни бюгемен.
Оьзю буса таш атгъанда етишеген мезгилге олардан ари тайып ва тизлеринден токътап:
Бу сёзлени де айтып, бары да булан бирге тизден туруп, Павел дуа эте.
Турмагъа тюшеген заманыбыз битгенде, биз ондан гетдик ва ёлубузну узатдыкъ. Исаны якъчылары къатынлары, яшлары да булан бизин шагьардан чыкъгъынча узатды. Денгизни ягъасында биз тизден югюнюп дуалар этдик.
Сонг, о тизлеринден чёгюп, гючлю сес булан: – Я Рабби, бу гюнагьы учун олагъа такъсыр этме, – дей. Шону да айтып, Стефан жан бере.
Уьйдегилени барын да къыргъа чыгъарып, Петер, тизден туруп, дуа этмеге башлай. Сонг оьлюге багъып бурулуп: – Табита, тур! – дей. О да гёзлерин ача ва Петерни гёргенде, туруп, олтура.
Раббибиз Иса Месигьни Атасы болгъан Аллагьгъа гьар алгъышлар болсун! Месигь булан бирликде О бизге кёклердеги бары да ругь савгъатларын берди.
Аллагь шону Исаны атыны алдында кёкдегилер, ердегилер ва ерни тюбюндегилер – барысы да тизден чёксюн ва