16 يَخضَم قايِين سَڨ أَزّاث ن رَبِّ يَدَّر ڨ أَلقَعَّث أَنُّود ڨ أَشَّرق ن عَدَن.
ڨ تِسَمسِين أَسلَن أَلحَس ن رَبِّ ڨ أَجَّنَّث، أَعڨلَن سَڨ رَبِّ ذَفَّر أَشَّجَر.
تاي شَخ تڨَلَّبذِيذ آسَّ سَڨ أَلقَعَّث أُسَڨ أَزَّثَخ. ذَذُولَ ذَلهامَل ڨ أَلقَعَّث، أَلِّ أَيَّف ذَيَّنغ.»
يعاشَر قايِين لِوَشَس تارُ حَنُوك. يَبنَ ثَمُورَث يسَمّات ف أَلَّسم ن مَمِّس، حَنُوك.
أَلوَقثَس أَسثَنَّم، ‹نَتشِن نَتشَ نَسو إِيذَخ، تَسَّقرِذانَ ڨ لَنهجَنَّ!›
و نِهنِن حَكّان ماخ إِ ثَفرحَم أَسِّينَ أَلوَقتَلِّ نُسَذ توَلِوَّم، تَرجعَم ي أَرَّب، تَبعذَم ف لَصنام باش أَ ثَعبذَم أَرَّب أَلحَق أَلِّ يَدَّر،