Kang makita dya kang mga Fariseo kag mga manunudlo kang Kasugoan, nagkurumodon sanda nga nagakuon, “Dya nga tawo nagabaton kang mga makasasala kag nagakaun pa imaw kananda!”
Kar-on, ang mga Fariseo kag ang mga manunudlo kang Kasugoan nga mga kaimaw man nanda, nagkurumodon sa mga disipulo ni Jesus, “Andut haw nga nagapakig-imaw kamo kaun kag inum sa mga manugsukot kang buwis kag sa iba pa nga mga tawo nga makasasala?”
Kar-on, amo dya ang ginsugid ni Juan kang ang mga pangulo kang mga Judio sa Jerusalem magsugo kang mga pari kag mga Levita nga mag-agto kana agud pamangkoton kon sin-o gid tana.
Tungud nga ang pagkaun nga ginatao kang Dios wara ti iba kundi ang nagpanaog rugya halin sa langit, kag nagatugro kang kabuhi nga wara ti katapusan sa mga katawhan sa kalibutan.”
Amo dya ang pagkaun nga naghalin sa langit. Bukun dya ti pareho kang pagkaun nga ginkaun kang inyo nga mga kaulangan kato anay nga nagkaramatay man sanda sa gihapon. Ang nagakaun tana kang pagkaun nga dya magakabuhi sa wara ti katapusan.”
Pagkabati kang anang mga disipulo sa mga ginpanghambal na nga dya, raku kananda ang nagkuon, “Kabudlay man tana intiendihun ang mga ginapanudlo na nga dya man. Sin-o abi bay ang sarang makabatas sa pagpamati kadya?”
Raku sa mga tawo ang nagahinuring-huring nahanungud kana. Ang iba nagakuon nga, “Mayad tana nga tawo!” Ang iba tana nagakuon man nga, “Bukun ria ti matuod. Ginapatalang na lang ang mga tawo!”
Dya sanda mga parakumod kag indi makuntento sa andang kahimtangan. Ginasunod nanda ang andang malaoton nga handum. Ginapahambog nanda ang andang mga kaugalingun kag ginapalapad nanda ang talinga kang iba agud mabuul nanda ang andang luyag.