Samtang rugto si Jesus sa Betania, sa balay ni Simon nga aruon, kag kang nagakaun tana, may sangka bayi nga nagparapit kana nga nagadara kang surudlan nga alabastro nga buta kang agwa nga puro nardo, kag tama gid dya ka mahal. Ginbuka na ang surudlan kag ginbu-bo ang agwa sa ulo ni Jesus.
Bulahan ang mga surugoon nga maabotan kang andang agalun nga nakabugtaw kag handa. Sugidan ko kamo, magaaman ang agalun nga dya kag magasirbe kananda kang pagkaun sa lamesa.
Dayon nagkuon si Jesus sa tawo nga nag-agda kana, “Kon magpaigma gani ikaw, ukon magpayapon, indi mo pag-agdahun ang imo mga amigo, kabugtoan, mga himata ukon mga kaingud nga manggaranun. Tungud hay basi agdahun man nanda ikaw kag mabaslan ikaw sa imong ginhimo.
Tungud hay sin-o bala ang labaw, ang nagapungko kag nagakaun sa may lamesa, ukon ang nagasirbe kana? Indi bala ang nagapungko? Pero ako tana kaimaw ninyo nga nagasirbe.”
Nagpatabad si Levi sa anang balay para kay Jesus, kag raku nga mga manugsukot kang buwis kag iba pa gid nga mga tawo ang nag-imaw kananda sa pagkaun sa lamesa.
Dya ako kar-on nga nagatindug sa pwertahan kag nagapanawag. Kon sin-o man ang makabati kanakun kag pasudlun na ako sa anang balay, magasulud ako, kag magaimaw kami sa pagkaun.