«Emen kôl iyôŋ ba: ‹Geléŋge, na mana wuɲê wo en dôri bi a na men, en piri men, wo yen dôren sari a men. Na bé tunun a ba naɲ ɗi aɲ ôbi a kelê kwôli lê aŋgaɲê kaɲ derôre biɲ tô yê ɓiɲé kêm men.
Piyêr iyêl ba ya tô menba, kiriɲ ka geri ka peraŋge kiriɲ so sa têlji ta, menba, tôô gawra ôm bô a kôl iyôŋ ba: «Kwo ɗebe hen na, na Keman, en piri damaŋ men, ôbi a na yi derê wuɲê a men, toyéŋge kwôlê kibri a.»
Kiriɲ bay ka hen na, kiriɲ ka geri so sa têlji ta, menba, tôô gawra ôm bô a kôl iyôŋ ba: «Kwo ɗebe hen na, na Keman, en piri damaŋ, toyéŋge kwôlê kibri a.»
aɲ Tunu toɲ hendi bô bôrê herbo mega derare iyôŋ sari a aɲ tô kwôni hena derômaraŋ a kôl iyôŋ ba: «Ju na Keman, en purem damaŋ men, en li yi derê wô sam damaŋ a men.»
Wôsa Emen gey ɓiɲé ka sa terare a nà, damaŋ aɲa ré joɲ naɲ Kemari wo pôn nêŋ nêŋ hari hen sa terare a nà, bi i i wo ré bi bôri sari a ba, ré mêne ré, niɲba, ré mô naɲ kwini.