36 Kale hanbe nɨŋöl gɨ, yɨŋɨd aunɨm rö löp u me, nɨŋ aij gɨmim mɨdaimim.
Pen nɨbi praj anɨb gau kale magöŋhalö amjaköm, abad mɨdlö mɨdlö, bɨ nɨbi udnɨg gɨnab u yɨŋɨd auageinab me, uhön auö hon han arnaböl.
Hagöm, ado gɨ bɨ nɨpe mɨhau nɨgaŋ mɨdeila au apöm nɨŋa, kale böŋ nöp hon han arla. Anɨb u, nɨpe Pida nɨp haga, “Saimon, ai gɨnɨg gɨmön hon hanabön? Yöp magö ap nɨŋ mɨdaimön rö lagöp ar?” a ga.
Pen kauyaŋ ado gɨ apöm nɨŋa, bɨ nɨpe gau böŋ nöp hon kal auö han arla. Nɨŋöm, kalɨp haga, “Kale hon hanabim ar?” a ga. Hagö, ana udöm, pen hagöl rö laga.
“Pen nɨŋ aij gɨmim. Kale ñɨg wain ñɨg kƚö iru ñɨŋmim hauƚ lɨmim, nan mɨnöŋ naböŋ adö iƚ i nöp gasɨ nɨŋ mɨdeinabim ñɨn anɨbu nöp, yaur kaj wal wayöŋ hel lɨlö yɨŋɨd nöp udöp rö u gɨnab.
Nap nɨp sabe gɨ mɨd juöm amöm nɨŋa, bɨ nɨpe gau mɨŋör lugö nɨŋöl gɨ, hon haneila.
Mailö auö, magöŋhalö nɨŋbun. Adö anɨbu nöp, nɨbi bɨ rɨmnap hagpal, “Ne umöl mɨdpan u, mɨñi urakö, Krais mailö nɨpe u nöp mailö pak ñɨnab,” a gɨpal.