Elia an Tishbiad, unan eus annezidi Galaad, a lavaras da Akab: Bev eo an AOTROU Doue Israel, en em zalc'han dirazañ! E-pad ar bloavezhioù-mañ ne vo na glizhenn na glav, nemet da'm c'homz.
Neuze Gehazi, servijer Elizea den Doue, a lavaras: Setu, va mestr en deus espernet Naaman ar Siriad, ha n'en deus ket degemeret eus e zorn ar pezh en doa degaset. An AOTROU a zo bev! Me a redo war e lerc'h, hag em bo un dra bennak digantañ.
Met lavarout a reas dezhañ: Va c'halon, ha ne oa ket aet aze, el lec'h ma tiskennas an den-se diwar e garr da'z kavout? Hag emañ an amzer da gemer arc'hant, da gemer dilhad, gwez-olivez, gwini, deñved, ejened, servijerien ha servijerezed?
Neuze Daniel a respontas, o lavarout dirak ar roue: Ra chomo da brofoù ganit, ha ro da zonezonoù da unan all, koulskoude e lennin ar skrid d'ar roue hag e roin dezhañ e zisklêriadenn.
Setu, evit an trede gwech on prest da vont d’ho kavout ha ne viot ket bec’hiet ganin, rak n’eo ket ho madoù a glaskan, c’hwi hoc’h-unan eo. Evit gwir, n’eo ket ar vugale a dle dastum evit an tadoù, met an tadoù evit ar vugale.