Яъқуб 4:3 - Китоби Муқаддас Оммафаҳм

³ Вале хоҳиш кунед ҳам, ба даст намеоред, чунки бо нияти айшу ишрати худ талаб мекунед ва ин нияти нодуруст аст.

Китоби Муқаддас 1992 1999

³ Илтимос мекунед ва ба даст намеоваред, чунки на аз баҳри қасди нек илтимос мекунед, балки аз баҳри он ки барои ҳавасҳои худ истифода намоед.

Яъқуб 4:3 Iomraidhean Croise

Матто* 20:22

Исо ба писарони зан гуфт: «Шумо намефаҳмед, ки чиро талаб карда истодаед. Магар аз он косаи азобе, ки Ман менӯшам, шумо нӯшида метавонед?» «Метавонем», – ҷавоб доданд онҳо.

Марқӯс* 10:38

Исо ҷавоб дод: «Шумо намефаҳмед, ки чиро талаб карда истодаед. Магар аз он косаи азобе, ки Ман менӯшам, нӯшида метавонед ва магар бо он азоби марговаре, ки Ман таъмид мегирам, шумо ҳам таъмид гирифта метавонед?»

Инҷили Луқо 11:10

Чун ҳар кӣ талаб мекунад, ба даст меорад, ҳар кӣ меҷӯяд, пайдо мекунад ва ҳар кас ки дарро мекӯбад, он ба рӯяш кушода мешавад.

Инҷили Луқо 15:13

Баъд аз чанд рӯз писари хурдӣ чизу чораашро ҷамъ карда, ба кишвари дурдасте рафт. Дар он ҷо ӯ тамоми сарваташро беҳуда ба айшу ишрат сарф кард.

Инҷили Луқо 15:30

Вале барои ин писаратон, ки молу мулкатонро ҳамроҳи фоҳишаҳо хӯрда тамом карду баргашт, гӯсолаи беҳтаринро сар буридед“.

Яъқуб 4:1

Ҳамаи баҳсҳову ҷангҳои шумо аз сабаби чӣ аст? Магар дар ҳамон орзу ва ҳавасҳоятон нест, ки дар вуҷудатон ҷанг мекунанд?

1 Юҳанно 3:22

азбаски ба фармонҳои Ӯ итоат мекунем ва кори писандидаи Ӯро иҷро менамоем, ҳар чи хоҳиш кунем, аз Ӯ мегирем.

1 Юҳанно 5:14

Бино бар ин, мо дар ҳузури Худо ин бовариро дорем, ки ҳар чи мувофиқи хости Ӯ хоҳиш кунем, Ӯ ба мо гӯш меандозад.