1 Ва каломи Худованд бори дуюм ба гӯши Юнус расид, ки мегуфт:
Анбиёе ки аз қадимулайём, пеш аз ман ва пеш аз ту буданд, барои заминҳои бисьёр ва мамлакатҳои бузург ҷанг ва мусибат ва ваборо нубувват кардаанд.
Шер наъра задааст, — кист, ки ҳаросон нашавад? Худованд Худо сухан рондааст, — кист, ки нубувват накунад?»
Ва каломи Худованд ба самъи Юнус ибни Амитай расид, ки мегуфт:
Лекин ман бо овози шукрона барои Ту қурбонӣ хоҳам кард; он чи назр намудаам, адо хоҳам кард. Наҷот дар дасти Худованд аст!»
«Бархез, ба Нинве — шаҳри бузург — бирав ва он чиро, ки Ман ба ту фармудам, дар он мавъиза намо».