Яъқуб 4:16 - Китоби Муқаддас 1992 1999

¹⁶ Лекин акнун шумо, ба сабаби ҳавобаландии худ, лоф мезанед: ҳар лофи монанди ин бад аст.

Китоби Муқаддас Оммафаҳм

¹⁶ Дар акси ҳол суханони шумо лофзанӣ аз корҳои худ мешавад ва чунин болиданҳо бадӣ аст.

Яъқуб 4:16 Iomraidhean Croise

Забур 52:1

Барои сардори муғанниён бар сози нафасӣ. Суруди таълимии Довуд.

Забур 52:7

Кошки наҷоти Исроил аз Сион ба амал ояд! Вақте ки Худо асирони қавми Худро баргардонад, Яъқуб хурсанд ва Исроил шод хоҳад шуд.

Масалҳо 25:14

Касе ки аз инъомҳои бардурӯғ фахр кунад, мисли абрҳо ва шамоли беборон аст.

Масалҳо 27:1

Аз рӯзи фардо фахр накун, зеро намедонӣ, ки дар як рӯз чӣ ҳодиса рӯй медиҳад.

Ишаъё 47:10

Ва ҳол он ки ту ба шарорати худ умед баста, гуфтӣ: «Касе нест, ки маро бинад». Ҳикматат ва донишат туро гумроҳ кард, ва ту дар дили худ гуфтӣ: «Ман ҳастам, ва ғайр аз ман дигаре нест!»

1 Қӯринтиён* 5:6

Фахри шумо хуб нест. Оё намедонед, ки андак хамиртуруш тамоми хамирро метуршонад?

Яъқуб 3:14

Аммо агар шумо дар дили худ ҳасади талҳ ва худсарӣ доред, фахр накунед ва дар ҳаққи ростӣ дурӯғ нагӯед:

1 Юҳанно 2:16

Зеро ҳар чи дар ҷаҳон аст: шаҳвати ҷисм, ҳаваси чашмон ва ғурури зиндагонӣ — аз Падар нест, балки аз ин ҷаҳон аст.

Ошкорсозӣ* 18:7

Ҳар қадар вай ҷалол ёфта, айшу нӯш мекард, ҳамон қадар бо азият ва бадбахтӣ сазояшро диҳед. Зеро ки вай дар дили худ мегӯяд: „Малика шуда нишастаам, ва бева нестам, ва бадбахт наҳоҳам буд“.