Яъқуб 2:8 - Китоби Муқаддас 1992 1999

⁸ Агар шумо шариати шоҳонаро, бар тибқи Навиштаи: «Ёри ҳудро мисли худ дӯст бидор» ба ҷо меоварда бошед, хуб мекунед;

Китоби Муқаддас Оммафаҳм

⁸ Пас, агар шумо аз рӯйи шариати Шоҳи мо рафтор намоед, ки он дар навиштаҷот омадааст: «Дигаронро мисли худат дӯст бидор», он гоҳ кори хуб мекунед.

Яъқуб 2:8 Iomraidhean Croise

3 Подшоҳон 8:18

Вале Худованд ба падарам Довуд гуфт: „Чун дар дили ту орзуе буд, ки хонае ба исми Ман бино намоӣ, хуб кардӣ, ки чунин орзу дар дили худ доштӣ;

4 Подшоҳон 7:9

Ва ба якдигар гуфтанд: «Кирдори мо дуруст нест; имрӯз рӯзи башорат аст, валекин мо хомӯш мондем, ва агар то рӯшноии саҳарӣ даранг кунем, гуноҳе бар сари мо хоҳад афтод; ва алҳол биёед, биравем ва ба хонаи подшоҳ хабар диҳем».

Ибодат 19:18

Аз фарзандони қавми худ интиқом накаш ва кина ба дил нагир, ва ёратро мисли худат дӯст дор. Ман Худованд ҳастам.

Ибодат 19:34

Ғарибе ки дар миёни шумо маскан гирифтааст, бигзор барои шумо мисли тубҷоии шумо бошад; ва ӯро мисли худат дӯст дор, зеро ки шумо дар замини Миср ғариб будед. Ман Худованд Худои шумо ҳастам.

Юнус 4:4

Ва Худованд гуфт: «Оё хуб аст, ки дар қаҳр шавӣ?»

Юнус 4:9

Ва Худо ба Юнус гуфт: «Оё хуб аст, ки барои канадона дар қаҳр шавӣ?» Вай гуфт: «Хуб аст, ки то ба дараҷаи марг дар қаҳр шавам».

Матто* 22:39

Ва дуюмаш монанди он аст: Ёри худро мисли худ дӯст бидор.

Матто* 25:21

Оғояш ба вай гуфт: „Офарин, эй ғуломи нек ва мӯътамад! Ту дар чизи андак мӯътамад будӣ, туро бар чизҳои бисьёр бигуморам; ба шодии оғои худ шарик шав“.

Матто* 25:23

Оғояш ба вай гуфт: „Офарин, эй ғуломи нек ва мӯътамад! Ту дар чизи андак мӯътамад будӣ, туро бар чизҳои бисьёр бигуморам; ба шодии оғои худ шарик шав“.

Матто* 7:12

Пас, ҳар он чи меҳоҳед, ки мардум ба шумо кунанд, шумо низ ба онҳо ҳамон тавр кунед; зеро ин аст Таврот ва суҳафи анбиё.

Румиён* 13:10

Муҳаббат ба ёр бадӣ намекунад; пас, муҳаббат иҷрои пурраи шариат аст.

Ғалотиён* 5:14

Зеро ки тамоми шариат аз як калима иборат аст, чунончи: «Ёратро мисли худат дӯст бидор».

Ғалотиён* 6:2

Борҳои якдигарро бардоред, ва ба ҳамин тариқ шариати Масеҳро иҷро хоҳед кард.

Филиппиён* 4:14

Лекин хуб кардед, ки дар андӯҳи ман шарик шудед.

1 Таслӯникиён* 4:9

Аммо дар хусуси бародардӯстӣ ба шумо навиштан ҳоҷат надорад, зеро ки худи шумо аз Худо омӯхтаед, ки ба якдигар муҳаббат дошта бошед;

Яъқуб 1:25

Аммо касе ки ба шариати комил, ба шариати озодӣ диққат мекунад ва дар он устувор мемонад, дар ҳолате ки на шунавандаи фаромӯшҳотир, балки иҷрокунандаи кор мебошад, — хушо он кас дар амали ҳуд.

Яъқуб 2:12

Ҳамчун касоне ки бар тибқи шариати озодӣ доварӣ карда хоҳанд шуд, чунин сухан гӯед ва чунин амал кунед,

Яъқуб 2:19

Ту имон дорӣ, ки Худо ягона аст? Хуб мекунӣ; девҳо низ имон доранд ва меларзанд.

Яъқуб 4:11

Эй бародарон, дар ҳаққи якдигар бадгӯӣ накунед. Касе ки бародарашро бадгӯӣ кунад, ё бародарашро ҳукм намояд, вай шариатро бадгӯӣ мекунад ва шариатро ҳукм менамояд. Ва агар ту шариатро ҳукм намоӣ, пас иҷрокунандаи шариат нестӣ, балки довар ҳастӣ.

1 Петрус 2:9

Лекин шумо насли баргузида, каҳонати шоҳона, халқи муқаддас, қавме ҳастед, ки мулки азизи Худо дониста шудаед, то аз камолоти Ӯ, ки шуморо аз зулмот ба рӯшноии аҷоиби Худ даъват намудааст, нақл кунед, —