Яъқуб 2:23 - Китоби Муқаддас 1992 1999

²³ Ва он Навишта иҷро шуд, ки мегӯяд: «Иброҳим ба Худо имон овард, ва ин барои ӯ адолат ҳисоб карда шуд, ва ӯ дӯсти Худо номида шуд».

Китоби Муқаддас Оммафаҳм

²³ Ана ҳамин тавр, гуфтаҳои навиштаҷот, ки «Иброҳим ба Худо бовар кард ва барои ҳамин Худо ӯро беайб ҳисоб намуд» иҷро гаштанд ва ӯ дӯсти Худо номида шуд.

Яъқуб 2:23 Iomraidhean Croise

Ҳастӣ 15:6

Ва ба Худованд имон овард, ва ин барои ӯ адолат ҳисоб карда шуд.

3 Подшоҳон 4:5

Ва Азарьё ибни Нотон, сардори волиён; ва Зобуд ибни Нотони коҳин, дӯсти подшоҳ.

2 Вақоеънома 20:7

Ту, охир, эй Худои мо, сокинони ин заминро аз пеши қавми Худ Исроил бадар рондаӣ, ва онро ба насли дӯсти Худ Иброҳим ба сурати абадӣ додаӣ.

Айюб 16:21

То ки Ӯ байни мард ва Худо доварӣ намояд, чунон ки байни одамизод ва ёри вай аст.

Хуруҷ 33:11

Ва Худованд ба Мусо рӯ ба рӯ сухан меронд, чунон ки касе бо ёри худ сухан меронад; ва ӯ ба ӯрдугоҳ бармегашт, ва хизматгузори ӯ, Еҳушаъ ибни Нуни ҷавон, аз хайма дур намешуд.

Ишаъё 41:8

Валекин ту, эй бандаи Ман Исроил, ва эй Яъқуб, ки туро баргузидаам, ва эй насли дӯсти Ман Иброҳим,

Марқӯс* 12:10

Магар ин Навиштаро нахондаед: „Санге ки меъморон рад карданд, санги сари гӯшаи бино гардид:

Марқӯс* 15:27

Бо Ӯ ду роҳзанро, яке аз дасти росташ ва дигаре аз дасти чапаш, маслуб карданд.

Инҷили Луқо 4:21

Ва Ӯ ба сухан оғоз намуда, ба онҳо гуфт: «Имрӯз ин навишта, ки шумо гӯш кардед, ба иҷро расидааст».

Корнома* 1:16

«Эй бародарон! Мебоист он Навишта иҷро мешуд, ки Рӯҳулқудс бо забони Довуд дар бораи Яҳудо пешгӯӣ кард, ки вай роҳнамо буд ба онҳое ки Исоро дастгир карданд;

Румиён* 11:2

Худо қавми Худро, ки пешакӣ шинохта буд, рад накардааст. Оё намедонед, ки Навиштаҳо дар ҳикояти Ильёс чӣ мегӯяд? Чӣ гуна ӯ ба Худо аз Исроил шикоят карда, мегӯяд:

Румиён* 9:17

Зеро ки Навиштаҳо ба фиръавн мегӯяд: «Барои он Ман туро ба по гузоштаам, ки қуввати Худро бар ту нишон диҳам, то ки исми Ман дар тамоми ҷаҳон интишор ёбад».

Ғалотиён* 3:22

Аммо Навиштаҳо ҳама чизро зери дасти гуноҳ банд кардааст, то ки ба воситаи имон ба Исои Масеҳ ваъда ба имондорон ато шавад.

Ғалотиён* 3:6

Чунончи, Иброҳим ба Худо имон овард, ва ин барои ӯ адолат ҳисоб карда шуд.

2 Тимотиюс* 3:16

Тамоми Навиштаҳо аз рӯи илҳоми илоҳист ва барои омӯзиш, барои мазаммат, барои ислоҳ, барои ҳидоят ба роҳи адолат фоиданок аст,

Яъқуб 2:24

Оё мебинед, ки одамизод ба василаи аъмол сафед мешавад, на фақат ба василаи имон?

1 Петрус 2:6

Зеро ки дар Навишта гуфта шудааст: «Инак, Ман дар Сион санги зовия мегузорам, ки баргузида ва гаронбаҳост; ва касе ки ба Он имон оварад, хиҷил наҳоҳад шуд».