Яъқуб 2:20 - Китоби Муқаддас 1992 1999

²⁰ Аммо, эй одами бемағз, оё мехоҳӣ бидонӣ, ки имон бе аъмол мурда аст?

Китоби Муқаддас Оммафаҳм

²⁰ Эй беақл, мехоҳӣ исбот кунам, ки имон беамал фоида надорад?

Яъқуб 2:20 Iomraidhean Croise

Масалҳо 12:11

Касе ки замини худро кор кунад, аз нон сер мешавад, вале касе ки аз паи корҳои ҳеҷу пуч шавад, беақл аст.

Ирмиё 2:5

Худованд чунин мегӯяд: «Падарони шумо дар Ман чӣ ноинсофӣ ёфтанд, ки аз Ман дур шуданд, ва аз қафои ҳеҷу пуч рафта, худашон ба батолат мубаддал гардиданд?

Румиён* 1:21

Агарчи онҳо Худоро шиноҳта бошанд, Ӯро чун Худо ситоиш накарданд ва шукр нагуфтанд, балки хаёлоти онҳо ботил, ва дили бефаросаташон тира шуд:

Румиён* 3:28

Зеро мо эътироф менамоем, ки одамизод, сарфи назар аз аъмоли шариат, ба воситаи имон сафед мешавад.

Румиён* 9:20

Аммо ту кистӣ, эй одамизод, ки бо Худо баҳсу мунозира мекунӣ? Оё маснӯъ ба сонеъ мегӯяд: «Чаро маро чунин соҳтӣ?»

Ғалотиён* 5:6

Зеро ки дар Исои Масеҳ на хатна аҳамият дорад ва на номахтунӣ, балки имоне ки бо муҳаббат амал мекунад.

Ғалотиён* 6:3

Зеро касе ки худро чизе ҳисоб мекунад, дар сурате ки ҳеҷ аст, вай худро фиреб медиҳад.

Қӯлассиён* 2:8

Бохабар бошед, ки касе шуморо бо фалсафа ва фитнаи ботиле ки бар тибқи ривояти инсонӣ, бар тибқи аносири ҷаҳон, на бар тибқи Масеҳ аст, ҷазб накунад.

1 Тимотиюс* 1:6

Ки баъзе касон аз он баргашта, ба ёвагӯӣ моил шудаанд,

Титус* 1:10

Зеро ки бисьёр касони беитоат, ёвагӯй ва фиребгар ҳастанд, алалхусус аз байни махтунон.

Яъқуб 1:26

Агар касе аз шумо гумон кунад, ки диндор аст, ва ҷилави забони худро накашад, балки дили худро фирефта намояд, — диндории вай бефоида аст.

Яъқуб 2:17

Ҳамчунин имон низ, агар аъмол надошта бошад, ба ҳудии худ мурда аст.

Яъқуб 2:26

Зеро, чунон ки ҷисм бе рӯҳ мурда аст, ончунон имон низ бе аъмол мурда аст.