22 Ба баъзе касон, ки шубҳа мекунанд, мушфиқ бошед;
22 Нисбат ба онҳое, ки дудила ҳастанд, раҳмдил бошед.
Ва ба шумо, эй гӯсфандони Ман, Худованд Худо чунин мегӯяд: инак Ман дар миёни гӯсфанд ва гӯсфанд, бар қӯчқорон ва бар нарбузон доварӣ хоҳам намуд.
Бинобар ин аз шумо хоҳишмандам, ки ба ӯ муҳаббати худро зоҳир намоед.
Хоҳиш доштам, ки ҳоло назди шумо бошам ва овози худро тағьир диҳам, зеро ки дар хусуси шумо дар ҳайрат мондаам.
Эй бародарон, агар касе гирифтори хатое шавад, шумо, рӯҳониён, ӯро дар рӯҳи фурӯтанӣ ислоҳ кунед, ва ҳар кас аз худаш бохабар бошад, ки мабодо ба озмоиш дучор шавад.
Худро дар муҳаббати Худо нигоҳ доред ва марҳамати Исои Масеҳи Худованди моро, ки ҳаёти ҷовидонӣ меоварад, мунтазир бошед.
Баъзеи дигарро бо ваҳм наҷот дода, аз оташ берун оваред; бо ваҳм раҳм карда, ҳатто аз либосе ки бо ҷисм палид шудааст, нафрат намоед.