Сафаниё 2:2 - Китоби Муқаддас 1992 1999

² Пеш аз он ки ҳукми ҷазо ба амал ояд, — чунки рӯз мисли пари коҳ зуд гузашта меравад, — пеш аз он ки шиддати хашми Худованд бар шумо фурӯд ояд, пеш аз он ки рӯзи ғазаби Худованд бар шумо фурӯд ояд.

Сафаниё 2:2 Iomraidhean Croise

Айюб 21:18

Оё онҳо мисли хасе пеши бод гардидаанд? Ва мисли пари коҳе ки гирдбод гирифта мебарад?

Забур 1:4

Шарирон чунин нестанд, балки монанди пари коҳанд, ки онро бод пароканда мекунад.

Забур 2:12

Писарро иззат кунед, ки мабодо ба ғазаб ояд, ва шумо дар роҳ нобуд шавед; зеро ки ғазаби Ӯ зуд аланга хоҳад гирифт. Хушо ҳамаи онҳое ки ба Ӯ паноҳ мебаранд!

Ишаъё 17:13

Қабилаҳо мисли хурӯши обҳои азим мехурӯшанд; вале Ӯ ба онҳо итоб намуд, ва онҳо ба ҷойҳои дур гурехтанд, ва мисли коҳрезае аз бод бар кӯҳҳо ронда шуданд, ва мисли ғуборе аз гирдбод.

Ирмиё 23:20

Оташи ғазаби Худованд, то Ӯ муродоти дили Худро ба амал наоварад ва иҷро накунад, фурӯ нахоҳад нишаст; дар оянда шумо инро ба хубӣ фаҳм хоҳед кард.

Ирмиё 4:4

Худро барои Худованд махтун намоед ва ғилофаки дилҳои худро дур кунед, эй мардони Яҳудо ва сокинони Ерусалим, мабодо ғазаби Ман, ба сабаби бадии аъмоли шумо, мисли оташ берун омада, аланга занад, ва касе набошад, ки онро хомӯш кунад.

Навҳаҳои Ирмиё 4:11

Худованд хашми Худро ба анҷом расондааст, шиддати ғазаби Худро фурӯ рехтааст ва оташе дар Сион афрӯхтааст, ки он асосҳои варо хӯрдааст.

Ҳизқиёл 12:25

Зеро Ман, ки Худованд хастам, сухан хоҳам гуфт, ва сухане ки Ман бигӯям, ба амал хоҳад омад, ва дигар даранг нахоҳад кард, зеро ки дар айёми шумо, эй хонадони исьёнгар, сухане хоҳам гуфт ва онро ба ҷо хоҳам овард, мегӯяд Худованд Худо».

Ҳушаъ 13:3

Бинобар ин онҳо мисли абри субҳ хоҳад буд, ва мисли шабнаме ки зуд нест мешавад, ва мисли коҳе ки бод аз хирман мебарад, ва мисли дуде ки аз дудбаро баромада пароканда мегардад.

Наҳум 1:6

Пеши ғазаби Ӯ кист, ки тавонад истодагӣ кунад? Ва кист, ки ба хашми Ӯ тавонад тоб оварад? Қаҳри Ӯ мисли оташ забона мезанад, ва сахраҳо аз шиддати он пора‐пора мешавад.

Сафаниё 1:18

На нуқраи онҳо, на тиллои онҳо дар рӯзи ғазаби Худованд онҳоро наметавонад наҷот диҳад, ва бо оташи рашки Ӯ тамоми замин фурӯ бурда хоҳад шуд, зеро ки ҳалокате, он ҳам ҳалокати ногаҳоние, Ӯ бар ҳамаи сокинони замин хоҳад овард.

Сафаниё 3:8

«Бинобар ин Маро», мегӯяд Худованд, «интизор бошед, то рӯзе ки барои шоҳидӣ бархезам, зеро ҳукми Ман ин аст, ки халқҳоро ҷамъ кунам, ва мамлакатҳоро фароҳам оварам, то ки ғазаби Худро, тамоми шиддати хашми Худро бар онҳо бирезам, зеро ки тамоми замин бо оташи рашки Ман фурӯ бурда хоҳад шуд.

Матто* 24:35

Осмон ва замин гузарон аст, лекин каломи Ман гузарон нест.