Навҳаҳои Ирмиё 5:13 - Китоби Муқаддас 1992 1999

¹³ Ҷавонон сангҳои осиёро мебардоранд, ва наврасон зери бори ҳезум беҳуш шуда меғалтанд.

Навҳаҳои Ирмиё 5:13 Iomraidhean Croise

Айюб 31:10

Бигзор зани ман барои дигаре ос кунад, ва дигарон ба вай ҳамбистар шаванд.

Хуруҷ 1:11

Ва саркорони меҳнати маҷбуриро бар онҳо таъин карданд, то ки онҳоро бо корҳои сахт ба танг оваранд; ва онҳо барои фиръавн шаҳрҳои захираҳо — Фитум ва Раамсисро бино карданд.

Хуруҷ 11:5

Ва ҳар нахустзода дар замини Миср хоҳад мурд, — аз нахустзодаи фиръавн, ки бар тахташ нишастааст, то нахустзодаи канизе ки назди дастос бошад; ва ҳар нахустзодаи чорпоён.

Хуруҷ 2:11

Ва дар он айём чунин воқеъ шуд, ки Мусо калон шуда, назди бародарони худ берун омад, ва корҳои сахти онҳоро мушоҳида намуд; ва марди мисриеро дид, ки марди ибриро, ки аз бародарони ӯ буд, мезанад.

Хуруҷ 23:5

Агар хари душманатро бубинӣ, ки зери бораш афтида хобидааст, — онро ба ҳолаш вогузор накун, балки ҳамроҳи ӯ бори онро фурор.

Ишаъё 47:2

Дастосро гирифта, ордро ос кун; ҳиҷобатро бикаш, доманатро бардор ва соқҳоятро бараҳна карда, аз наҳрҳо убур намо.

Ишаъё 58:6

Охир, рӯзае ки гузидаи Ман бошад, чунин аст: завлонаҳои шароратро бикшо, гиреҳҳои юғро воз кун, ва мазлумонро озод намо, ва ҳар юғро бишкан;

Ирмиё 7:18

Писарон ҳезум ҷамъ меоваранд, ва падарон оташ дармедиҳанд, ва занон хамир мекунанд, то ки санбӯсаҳо барои маликаи осмон бипазанд, ва ҳадияҳои рехтанӣ барои худоёни дигар рехта, Маро хашмгин созанд.

Матто* 23:4

Борҳои гарон ва душворро баста, бар дӯши мардум мегузоранд, лекин худашон намехоҳанд онҳоро ҳатто бо як ангушт ҳаракат диҳанд;

Доварон 16:21

Ва фалиштиён ӯро дастгир карда, чашмонашро канданд, ва ӯро ба Ғазза оварда, бо занҷири дуқабатаи мисин бастанд, ва ӯ дар зиндон дастос мекард.