Навҳаҳои Ирмиё 3:5 - Китоби Муқаддас 1992 1999

⁵ Бар ман иморат сохта, маро бо заҳр ва мусибат иҳота намудааст;

Навҳаҳои Ирмиё 3:5 Iomraidhean Croise

Айюб 19:8

Роҳи маро тавора кашидааст, ва ман наметавонам гузарам; ва бар тариқҳои ман торикӣ афкандааст.

Ирмиё 23:15

Бинобар ин Худованди лашкарҳо дар бораи анбиё чунин мегӯяд: «Инак, Ман онҳоро явшон хоҳам хӯронид, ва онҳоро оби заҳрдор хоҳам нӯшонид, зеро ки аз анбиёи Ерусалим риё дар тамоми замин паҳн шудааст».

Ирмиё 8:14

Пас, мо чаро нишастаем? Ҷамъ шавед, то ки ба шаҳрҳои истеҳкомдор равем, ва дар он ҷо талаф шавем; зеро ки Худованд Худои мо моро гирифтори ҳалокат кардааст, ва моро оби заҳрдор нӯшонидааст, чунки пеши Худованд гуноҳ кардаем.

Ирмиё 9:15

Бинобар ин Худованди лашкарҳо, Худои Исроил чунин мегӯяд: «Инак, Ман онҳоро, яъне ин қавмро, явшон хоҳам хӯронид, ва онҳоро оби заҳрдор хоҳам нӯшонид.

Навҳаҳои Ирмиё 3:19

Мазаллат ва дилшикастагии маро, явшон ва заҳрро ба ёд овар.

Инҷили Луқо 21:20

Ҳар гоҳ бубинед, ки аскарон Ерусалимро иҳота кардаанд, бидонед, ки харобии он наздик шудааст;