44 Худро бо абр пӯшонидаӣ, то ки дуо нагзарад;
Дар сари моҳ шох навозед, дар рӯзи моҳи пурра низ, ки рӯзи иди мост.
Зеро ки он фарз аст барои Исроил, ҳукмест аз Худои Яъқуб.
Худованд наҷоти Худро маълум кард, адолати Худро пеши назари халқҳо зоҳир намуд.
Ва Худованд ба ман гуфт: «Барои манфиати ин қавм дуо нагӯй.
Ва Худованд ба ман гуфт: «Ҳатто агар Мусо ва Самуил ба ҳузури Ман биистанд, ҷони Ман ба ин қавм моил нахоҳад шуд; онҳоро аз ҳузури Ман дур андоз, то бираванд.
Чӣ гуна Худованд дар вақти ғазаби Худ духтари Сионро бо абрҳои тира пӯшонидааст, шукӯҳи Исроилро аз осмон ба замин афкандааст ва пойандози Худро дар рӯзи ғазаби Худ ба ёд наовардааст!
Агарчи фарьёд ва истиғоса менамоям, дуои маро пешгирӣ кардааст;
Ва чунин воқеъ шуд: «Вақте ки Ӯ даъват менамуд, онҳо намешуниданд; ончунон, вақте ки онҳо даъват менамуданд, Ман намешунидам», мегӯяд Худованди лашкарҳо,