Навҳаҳои Ирмиё 3:26 - Китоби Муқаддас 1992 1999

²⁶ Хуб мешавад, ки ба наҷоти Худованд сокитона умедвор бошанд.

Навҳаҳои Ирмиё 3:26 Iomraidhean Croise

Ҳастӣ 49:18

Ба мадади ту умедворам, Худованд!

2 Вақоеънома 20:17

Дар ин ҷанг шумо нахоҳед ҷангид; шумо, эй Яҳудо ва Ерусалим, бархоста биистед, ва наҷоти Худовандро, ки бо шумо хоҳад буд, бубинед! Натарсед ва ҳаросон нашавед! Фардо ба муқобили онҳо берун оед, ва Худованд бо шумо хоҳад буд“».

Забур 37:7

Бисьёр хамидақомат ва сархам шудаам, тамоми рӯз тирарӯ шуда мегардам;

Забур 54:6

Тарсу ларз бар ман ғолиб омадааст, ва даҳшат маро фаро гирифтааст.

Забур 62:2

Худоё! Ту Худои ман ҳастӣ, Туро ҳамеша меҷӯям; ҷонам ташнаи Туст, ва ҷисмам пазмони Ту, дар замини хароба ва бемаҷоле ки об надорад.

Забур 92:1

Худованд подшоҳӣ мекунад; Худро ба хилъати кибриё оростааст; Худованд Худро оростааст, камарбанди қувватро бастааст; дуньё низ устувор шудааст, фурӯ нахоҳад ғалтид.

Хуруҷ 14:13

Ва Мусо ба қавм гуфт: «Ҳаросон нашавед! Биистед ва наҷоти Худовандро бубинед, ки онро Ӯ имрӯз барои шумо ба амал хоҳад овард; зеро мисриёнро, ки имрӯз дидаед, дигар ҳаргиз нахоҳед дид.

Хуруҷ 14:14

Худованд барои шумо ҷанг хоҳад кард, ва шумо хомӯш бошед».

Ишаъё 30:15

Зеро ки Худованд Худо, Қуддуси Исроил чунин мегӯяд: «Бо тавба ва фароғат наҷот меёфтед; қуввати шумо дар оромӣ ва эътимод мебуд»; вале шумо нахостед.

Ишаъё 30:7

Чунки ёварии мисриён ҳеҷу пуч аст; бинобар ин онҳоро хондаам: «Раҳаби бекорнишин».

Ишаъё 7:4

Ва ба Ӯ бигӯй: худдорӣ намо ва ором бош; натарс, ва дили ту аз ин ду кундаи нимсӯзи пурдуд, яъне аз шиддати ғазаби Расин ва Арам ва писари Рамальёҳу хавотир нашавад.

Ирмиё 14:22

Оё дар миёни бутҳои халқҳо ба вуҷуд оварандагони борон ҳастанд? Ва оё осмон худ аз худ метавонад борон биборонад? Ин, охир, Ту, эй Худованд, Худои мо ҳастӣ, ва мо ба Ту умед хоҳем баст, зеро ки Ту ҳамаи ин чизҳоро офаридаӣ.

Навҳаҳои Ирмиё 3:27

Барои одамизод хуб аст, ки юғро дар ҷавонии худ бардошта бошад:

Ҳабаққуқ 2:3

Зеро ки рӯъё барои мӯҳлати муайян аст, ва аз фарҷом шаҳодат медиҳад, ва дурӯғ намегӯяд; агар даранг кунад, онро мунтазир шав, зеро ки ҳатман ба амал хоҳад омад, таъхир нахоҳад кард.

Ғалотиён* 4:18

Дар кори хайр ҳамеша ғайрат кардан хуб аст, на танҳо вақте ки ман назди шумо бошам.

Ибриён* 10:35

Пас умеди худро тарк накунед, ки мукофоти бузурге ба он тааллуқ дорад.

Ибриён* 3:14

Зеро ки мо шарикони Масеҳ гардидаем, ба шарте ки асоси эътимоди худро то ба охир боматонат нигоҳ дорем,

1 Петрус 1:13

Бинобар ин, камари ақли худро маҳкам баста ва ҳушьёр шуда, ба файзе ки дар вақти зуҳури Исои Масеҳ ба шумо ато хоҳад шуд, комилан умедвор бошед.