Навҳаҳои Ирмиё 3:22 - Китоби Муқаддас 1992 1999

²² Эҳсонҳои Худованд поён надорад, ва марҳаматҳои Ӯ беинтиҳост;

Навҳаҳои Ирмиё 3:22 Iomraidhean Croise

2 Подшоҳон 24:14

Ва Довуд ба Ҷод гуфт: «Ман дар ғояти тангӣ ҳастам; беҳтар аст, ки ба дасти Худованд биафтам, зеро ки марҳамати Ӯ бузург аст; вале ба дасти одамизод наафтам».

Наҳемьё 9:31

Валекин бар ҳасби марҳамати бузурги Худ онҳоро комилан маҳв насохтӣ ва тарк накардӣ, зеро ки Ту Худои карим ва раҳим ҳастӣ.

Забур 103:10

Чашмаҳоро ба наҳрҳо равона кардаӣ: дар миёни кӯҳҳо ҷорӣ мешаванд,

Забур 77:8

Ва монанди падарони худ насли саркаш ва исьёнгар нашаванд, насле ки ростдил набуданд, ва рӯҳашон ба Худо садоқат надошт.

Ирмиё 3:12

Бирав ва ин суханонро ба ҷониби шимол эълон намо, ва бигӯй: Баргард, эй Исроили муртад! — мегӯяд Худованд, — Рӯи Худро ба шумо турш нахоҳам кард, зеро ки Ман раҳим ҳастам, — мегӯяд Худованд, — хашми Худро ба сурати абадӣ нигоҳ нахоҳам дошт.

Ирмиё 30:11

Зеро Ман бо ту ҳастам, — мегӯяд Худованд, — то ки туро наҷот диҳам; зеро Ман ҳамаи халқҳоеро, ки дар миёнашон туро пароканда намудаам, талаф хоҳам кард, аммо туро талаф нахоҳам кард, балки туро аз рӯи инсоф ҷазо хоҳам дод, вале туро тамоман беҷазо нахоҳам мононд.

Ирмиё 31:20

Оё Эфроим писари азизи Ман аст? Оё ӯ валади сурурангез аст? Зеро, ҳар бор, ки дар бораи ӯ сухан меронам, ӯро бисьёр ёд мекунам; бинобар ин ба ӯ дилам месӯзад, ба ҳар ҳол ба ӯ раҳм хоҳам кард», — мегӯяд Худованд.

Дониёл 9:9

Аммо Худованд Худои мо дорои раҳм ва омурзишҳост, гарчанде ки ба Ӯ осӣ шудаем,

Малокӣ 3:6

Зеро Ман, ки Худованд ҳастам, тағьир наёфтаам, ва аз ин рӯ шумо, эй банӣ‐Яъқуб, несту нобуд нашудаед.

Инҷили Луқо 1:50

Ва марҳамати Ӯ насл ба насл барои касонест, ки аз Ӯ метарсанд;