20 Нағз ба ёд меоварам, ва ҷонам андаруни ман маъюс шудааст.
Ман низ, чун ба ёд оварам, ба ҳаяҷон меоям, ва ҷисми маро ларза мегирад.
Ки Ӯ осмонро бо абрҳо мепӯшонад, барои замин борон муҳайё мекунад, бар кӯҳҳо алаф месабзонад.
Ту подшоҳи ман ҳастӣ, эй Худо! Бар наҷоти Яъқуб амр фармо.