Навҳаҳои Ирмиё 1:13 - Китоби Муқаддас 1992 1999

¹³ Аз афроз Ӯ оташе ба устухонҳоям фиристода, онҳоро бирьён кардааст; доме барои пойҳоям ниҳода, маро ба қафо баргардонидааст; маро маъюс ва дардманди ҳаррӯза сохтааст.

Навҳаҳои Ирмиё 1:13 Iomraidhean Croise

Айюб 18:8

Зеро ки бо пойҳояш дар дом хоҳад афтод, ва бар рӯи тӯр роҳ хоҳад рафт.

Айюб 19:6

Пас бидонед, ки Худо дар ҳаққи ман каҷкорӣ намудааст ва бо тӯри Худ маро печонда гирифтааст.

Айюб 30:30

Пӯстам сиёҳ шуда, аз танам фурӯ мерезад, ва устухонам аз ҳарорати баданам сӯхта хушк шудааст.

Забур 129:5

Ба Худованд умедворам, ҷонам умедвор аст; ва ба каломи Ӯ умед бастаам.

Забур 140:5

Одил маро бизанад — эҳсон аст; ва маро мазаммат намояд — равған аст барои сарам, ва сарам ба он монеъ нахоҳад шуд; зеро ки ҳанӯз дуоям бар зидди кирдорҳои бади онҳост.

Забур 31:10

Шарир ғаму ғуссаи зиёде дорад, аммо касе ки ба Худованд таваккал менамояд, эҳсон ӯро иҳота хоҳад кард.

Забур 35:4

Суханони забонаш талбис ва макр аст; аз рафтори оқилона ва некӯкорӣ даст кашидааст;

Забур 38:8

Ва акнун, эй Худованд, ман чиро умедвор бошам? Умеди ман бар Туст.

Хуруҷ 12:9

Аз он хом, ё дар об пухта нахӯранд, балки ба оташ бирьён шуда бошад, бо каллаю почаҳояш ва дилу дарунаш.

Ишаъё 42:17

Онҳое ки ба санамҳо таваккал мекунанд, ва ба бутҳо мегӯянд: «Шумо худои мо ҳастед», қафо гашта, бағоят хиҷил хоҳанд шуд.

Ирмиё 44:6

Ва хашми Ман ва ғазаби Ман фурӯ рехта, дар шаҳрҳои Яҳудо ва кӯчаҳои Ерусалим аланга зад, ва онҳо вайрону валангор гардид, чунон ки имрӯз аст.

Навҳаҳои Ирмиё 1:22

Бигзор тамоми шарорати онҳо пеши назари Ту биёяд, ва ба онҳо ончунон амал кунӣ, чунон ки ба ман барои ҳамаи гуноҳҳоям амал кардаӣ; зеро ки оҳу фиғонам бисьёр аст, ва дилам пурдард аст».

Навҳаҳои Ирмиё 3:11

Роҳҳои маро каҷ карда, маро даридааст, маро маъюс намудааст;

Навҳаҳои Ирмиё 5:17

Барои ин доим дили мо дард мекунад, барои инҳо чашмони мо хира шудааст:

Ҳизқиёл 12:13

Ва Ман доми Худро бар ӯ хоҳам афканд, ва ӯ дар тӯри Ман хоҳад афтод, ва ӯро ба Бобил, ба замини калдониён хоҳам овард, ва ӯ онро нахоҳад дид, ва дар он ҷо хоҳад мурд.

Ҳизқиёл 17:20

Ва доми Худро бар ӯ хоҳам афканд, ва ӯ дар тӯри Ман хоҳад афтод; ва Ман ӯро ба Бобил хоҳам овард, ва дар он ҷо барои хиёнате ки дар ҳаққи Ман кард, бар ӯ доварӣ хоҳам намуд.

Ҳизқиёл 32:3

Худованд Худо чунин мегӯяд: Ман тӯри Худро дар ҷамъомади қавмҳои бисьёр бар ту хоҳам густурд, ва онҳо туро бо тӯри Ман хоҳанд баровард.

Ҳушаъ 7:12

Ҳангоме ки онҳо мераванд, Ман тӯри Худро бар онҳо хоҳам андохт, мисли мурғони ҳаво онҳоро фурӯд хоҳам овард; чунон ки ба ҷамоаташон шунавонидаам, онҳоро азият хоҳам дод.

Наҳум 1:6

Пеши ғазаби Ӯ кист, ки тавонад истодагӣ кунад? Ва кист, ки ба хашми Ӯ тавонад тоб оварад? Қаҳри Ӯ мисли оташ забона мезанад, ва сахраҳо аз шиддати он пора‐пора мешавад.

Ҳабаққуқ 3:16

Чун шунидам, ботинамро ларза гирифт, аз он садо лабҳоям ба раъша омад, заъф то мағзи устухонҳоям ҷойгир шуд, ва ман дар ҷои нишасти худ ба ларзиш омадам; ва ҳол он ки дар интизори рӯзи тангӣ, вақте ки қавме бо фавҷҳои худ бар мо ҳуҷум оваранд, ман бояд ором бошам:

Такрори Шариат 28:65

Ва дар миёни он халқҳо ту фароғат нахоҳӣ ёфт, ва барои кафи поят оромӣ нахоҳад буд, ва дар он ҷо Худованд ба ту дили беқарор ва чашмони чор ва ҷони пурозор хоҳад дод.

2 Таслӯникиён* 1:8

Дар оташи фурӯзон зуҳур намуда, аз онҳое ки Худоро намешиносанд ва ба башорати Худованди мо Исои Масеҳ итоат намекунанд, интиқом гирад.

Ибриён* 12:29

Чунки Худои мо оташи фурӯбаранда аст.