Мико 3:2 - Китоби Муқаддас 1992 1999

² Аммо шумо аз некӣ нафрат мекунед ва бадиро дӯст медоред; пӯсти онҳоро аз баданашон ва гӯшти онҳоро аз устухонҳошон меканед.

Мико 3:2 Iomraidhean Croise

3 Подшоҳон 21:20

Ва Аҳъоб ба Ильёс гуфт: «Оё маро ёфтӣ, эй душмани ман?» Ва ӯ гуфт: «Орё, ёфтам, чунки ту худро фурӯхтаӣ, то он чиро, ки дар назари Худованд бад аст, ба амал оварӣ.

2 Вақоеънома 19:2

Ва Еҳу ибни Ҳанонии ғайбгӯй ба истиқболи ӯ берун омад, ва ба подшоҳ Еҳӯшофот гуфт: «Оё туро сазад, ки ба шарире ёварӣ намоӣ, ва душманони Худовандро дӯст дорӣ? Аз ин сабаб бар ту ғазабе аз ҷониби Худованд ба вуҷуд омадааст.

Забур 15:4

Кулфатҳои онҳое ки худои дигареро мепарастанд, афзун хоҳад шуд; қурбониҳои рехтании хунини онҳоро нахоҳам рехт, ва номҳои онҳоро ба забон нахоҳам овард.

Забур 53:4

Худоё! Дуоямро бишнав; ба гуфтори забонам гӯш андоз,

Масалҳо 28:4

Тарккунандагони шариат шариронро ситоиш менамоянд, вале риоякунандагони шариат ба онҳо мухолиф мебароянд.

Ишаъё 3:15

Шумо чӣ ҳақ доред, ки қавми Маро мазлум созед, ва рӯйҳои бенавоёнро поймол кунед?» — мегӯяд Худованд, Худованди лашкарҳо.

Ишаъё 5:20

Эй вой бар онҳое ки бадиро некӣ, ва некиро бадӣ меноманд, торикиро рӯшноӣ, ва рӯшноиро торикӣ медонанд, талхро ширин, ва ширинро талх ҳисоб мекунанд!

Ишаъё 57:12

Ман адолати ту ва аъмоли туро маълум хоҳам кард, ва онҳо ба ту фоидае нахоҳад бахшид.

Ҳизқиёл 11:7

Бинобар ин Худованд Худо чунин мегӯяд: мақтулони шумо, ки андаруни он гузоштаед, гӯшт мебошанд; ва он — дег аст; валекин шуморо ман аз даруни он берун хоҳам овард.

Ҳизқиёл 22:27

Сарварони он андаруни он мисли гургоне мебошанд, ки нахҷирро медаранд; онҳо хун мерезанд, ҷонҳоро нобуд мекунанд, то ки ҳирси худро қонеъ гардонанд.

Ҳизқиёл 24:4

Порчаҳои онро, яъне ҳамаи порчаҳои хуби рон ва китфро дар он ҷамъ намо, бо устухонҳои беҳтарин онро пур кун.

Ҳизқиёл 34:3

Шумо равғани дунба мехӯрдед ва либоси пашмин мепӯшидед, гӯсфанди парвориро мекуштед, аммо рамаро намечаронидед.

Омӯс 4:1

«Ин каломро бишнавед, эй модаговони Бошон, ки бар кӯҳи Сомария буда, бенавоёнро зулм мекунед, камбағалонро ба танг меоваред ва ба оғоёни худ мегӯед: „Биёред, то ки бинӯшем!“

Омӯс 5:15

Аз бадӣ нафрат кунед ва некиро дӯст доред, ва инсофро дар маҳкама аз нав барқарор намоед; шояд Худованд Худои лашкарҳо бар бақияи Юсуф марҳамат кунад.

Мико 2:8

Ва онҳое ки дирӯз қавми Ман ба шумор мерафтанд, алҳол ҳамчун душман қиём кардаанд; шумо аз китфи роҳгузаре курта ва ҷомаро кашида мегиред; касонеро, ки оромона мегузаранд, тавре ба қалам медиҳед, ки гӯё аз ҷанг гашта омада бошанд.

Мико 7:2

Порсо аз замин талаф шудааст, ва росткоре дар миёни одамон нест; ҳама барои хунрезӣ камин мегиранд, якдигарро ба дом медароранд.

Мико 7:3

Ҳар ду дасташонро ба бадӣ кардан нағз одат кунонидаанд: сарвар ришва металабад, ва довар ба бадали музд амал мекунад, ва шахси олиҷоҳ иштиёқи нафси худро баён менамояд, ва ҳама каҷкорӣ мекунанд.

Сафаниё 3:3

Сарваронаш андаруни вай шерони ғурранда, доваронаш гургони шабгард мебошанд, ки то субҳ устухонеро боқӣ намегузоранд.

Инҷили Луқо 19:14

Аммо аҳли шаҳраш ба вай адоват доштанд ва аз ақиби вай элчӣ фиристоданд, то бигӯяд: „Намеҳоҳем, ки вай бар мо подшоҳӣ кунад“.

Юҳанно* 18:40

Онҳо боз фарьёд зада, гуфтанд: «Ӯро не, балки Бараббосро». Бараббос як роҳзан буд.

Юҳанно* 7:7

Ҷаҳон наметавонад ба шумо адоват дошта бошад, лекин ба Ман адоват дорад, чунки Ман бар он шаҳодат медиҳам, ки аъмолаш бад аст;

Румиён* 1:32

Агарчи доварии Худоро медонанд, ки кунандагони чунин корҳо сазовори марганд, бо вуҷуди ин на фақат худашон ин корҳоро мекунанд, балки кунандагони дигарро низ таҳсин менамоянд.

Румиён* 12:9

Муҳаббати шумо бигзор бе риёкорӣ бошад; аз бадӣ нафрат кунед, ба некӣ бичаспед;

2 Тимотиюс* 3:3

Ва номуросо, ва тӯҳматчӣ, ва бепарҳез, ва бераҳм, ва душмани некӣ,