3 Ва қариби соати сеюм берун рафта, дигаронро дид, ки дар бозор бекор истодаанд,
3 Соати қариби нуҳ вай дар бозор мардикорони дигарро дида,
Коҳилӣ касро хоболуд мегардонад, ва шахси танбал гирифтори гуруснагӣ мешавад.
Инак, гуноҳи хоҳарат Садӯм аз ин иборат буд: кибриё, фаровонии нон ва фароғати комил барои вай ва духтаронаш буд, вале мискину бенаворо вай дастгирӣ накард.
Ва бо коргарон рӯзе як динорӣ паймон карда, онҳоро ба токзори худ фиристод.
Ва ба онҳо гуфт: „Шумо низ ба токзори ман равед, ва он чи ҳаққи шумо бошад, ба шумо хоҳам дод“. Ва онҳо рафтанд.
Ва соати сеюм буд, ки Ӯро маслуб карданд.
Чун оғоёни вай диданд, ки умеди даромадашон аз даст рафт, Павлус ва Силоро дастгир карда, ба майдони шаҳр назди сардорон кашида бурданд;
Инҳо маст нестанд, чунон ки шумо гумон мекунед, зеро ки ҳоло соати сеи рӯз аст,
Илова бар ин, азбаски бекоранд, хона ба хона мегарданд, — ва на танҳо бекоранд, балки низ лаққӣ ва кунҷков буда, суҳаноне мегӯянд, ки шоиста нест.
То ки шумо танбал нашавед, балки ба касоне тақлид кунед, ки ба василаи имон ва пурсабрӣ вориси ваъдаҳо мегарданд.