Ибриён* 8:10 - Китоби Муқаддас 1992 1999

¹⁰ Зеро ин аст аҳде ки бо хонадони Исроил баъд аз он айём хоҳам баст, мегӯяд Худованд: қонунҳои Худро дар афкори онҳо хоҳам гузошт ва дар дилҳои онҳо хоҳам навишт, ва Худои онҳо хоҳам буд, ва онҳо қавми Ман хоҳанд буд.

Китоби Муқаддас Оммафаҳм

¹⁰ Сипас, Худованд эълон мекунад: Ана ин аҳду паймонест, ки Ман дар оянда бо хонадони Исроил мебандам: Ман қонунҳои Худро дар фикри онҳо мегузорам ва дар дилашон менависам. Он гоҳ Ман Худои онҳо мешавам ва онҳо халқи Ман мешаванд.

Ибриён* 8:10 Iomraidhean Croise

Хуруҷ 24:4

Ва Мусо ҳамаи суханони Худовандро навишт, ва бомдодон бармаҳал бархоста, қурбонгоҳе дар домани кӯҳ, ва дувоздаҳ сутун, мувофиқи дувоздаҳ сибти Исроил, бино кард.

Хуруҷ 24:7

Ва китоби аҳдро гирифта, ба самъи қавм хонд, ва онҳо гуфтанд: «Ҳар он чи Худованд гуфтааст, ба амал хоҳем овард ва гӯш хоҳем дод».

Хуруҷ 34:1

Ва Худованд ба Мусо гуфт: «Барои худ ду лавҳи сангин мисли аввала битарош, ва Ман суханонеро, ки бар алвоҳи аввалин буд, ва ту онҳоро шикастӣ, бар ин алвоҳ хоҳам навишт.

Хуруҷ 34:27

Ва Худованд ба Мусо гуфт: «Ту ин суханонро бинавис, зеро ки мувофиқи ин суханон бо ту ва бо Исроил аҳд бастаам».

Суруди Сурудҳо 2:16

Маҳбуби ман аз они ман аст, ва ман аз они ӯ; ӯ дар миёни савсанҳо мечаронад.

Ирмиё 24:7

Ва диле ба онҳо хоҳам бахшид, то Маро бишносанд, ки Ман Худованд ҳастам, ва онҳо қавми Ман хоҳанд буд, ва Ман Худои онҳо хоҳам буд, зеро ки онҳо бо тамоми дили худ сӯи Ман хоҳанд баргашт.

Ирмиё 31:1

«Дар он замон — мегӯяд Худованд, — Ман Худои ҳамаи қабилаҳои Исроил хоҳам буд, ва онҳо қавми Ман хоҳанд буд».

Ирмиё 31:33

Чунин аҳде Ман бо хонадони Исроил баъд аз он айём хоҳам баст, — мегӯяд Худованд: — шариати Худро дар ботини онҳо ҷойгир хоҳам кард, ва онро бар дили онҳо хоҳам навишт, ва Ман Худои онҳо хоҳам буд, ва онҳо қавми ман хоҳанд буд,

Ирмиё 32:38

Ва онҳо қавми Ман хоҳанд буд, ва Ман Худои онҳо хоҳам буд.

Ирмиё 32:40

Ва аҳди ҷовидонӣ бо онҳо хоҳам баст, ки бар тибқи он аз онҳо рӯ нахоҳам гардонид, то ки ба онҳо некӣ кунам; ва тарси Худро дар дили онҳо ҷойгир хоҳам кард, то ки онҳо аз Ман дур нашаванд.

Ҳизқиёл 37:27

Ва маскани Ман бар онҳо хоҳад буд, ва Ман Худои онҳо хоҳам буд, ва онҳо қавми Ман хоҳанд буд.

Ҳизқиёл 39:22

Ва хонадони Исроил аз ҳамон рӯз ва минбаъд хоҳанд донист, ки Ман Худованди онҳо ҳастам.

Ҳушаъ 1:10

Вале шумораи банӣ‐Исроил мисли реги дарьё хоҳад буд, ки онро на чен кардан мумкин аст ва на шумурдан; ва чунин воқеъ хоҳад шуд, ки ба ҷои он ки ба онҳо гуфта мешуд: „Шумо қавми Ман нестед“, ба онҳо гуфта хоҳад шуд: „Писарони Худои Ҳай ҳастед“.

Ҳушаъ 2:23

Ва барои Худам варо дар замин зироат хоҳам кард, ва бар Лӯ‐Руҳома марҳамат хоҳам намуд, ва ба Лӯ‐Аммӣ хоҳам гуфт: „Ту қавми Ман ҳастӣ“, ва ӯ хоҳад гуфт: „Ту Худои ман ҳастӣ“».

Закариё 13:9

Ва ин ҳиссаи сеюмро ба оташ дохил хоҳам кард, ва онҳо ро мисли гудозиши нуқра хоҳам гудохт, ва мисли санҷиши тилло хоҳам санҷид; онҳо исми Маро хоҳанд хонд, ва Ман онҳоро иҷобат намуда, хоҳам гуфт: „Ӯ қавми Ман аст!“ Ва ӯ хоҳад гуфт: „Худованд Худои ман аст!“»

Закариё 8:8

Ва онҳоро хоҳам овард, ва онҳо андаруни Ерусалим сокин хоҳанд шуд, ва қавми Ман хоҳанд буд, ва Ман бо ростӣ ва адолат Худои онҳо хоҳам буд.

Матто* 22:32

„Манам Худои Иброҳим ва Худои Исҳоқ ва Худои Яъқуб“? Худо на Худои мурдагон аст, балки Худои зиндагон».

Румиён* 11:27

Ва ин аст аҳди Ман бо онҳо дар замоне ки гуноҳҳошонро аз миён бардорам».

1 Қӯринтиён* 6:16

Оё намедонед, ки ҳар кӣ бо фоҳиша ҷимоъ кунад, бо вай як тан мешавад? Зеро ки гуфта шудааст: «Ҳар ду як ҷисм хоҳанд буд».

2 Қӯринтиён* 3:3

Зеро ба ҳама маълум аст, ки шумо номаи Масеҳ ҳастед, ки он ба воситаи хизмати мо на бо сиёҳӣ, балки бо Рӯҳи Худои Ҳай, на бар лавҳаҳои сангин, балки бар лавҳаҳои гӯшти дил навишта шудааст.

Такрори Шариат 30:6

Ва Худованд Худоят дили ту ва дили насли туро махтун хоҳад кард, то ки Худованд Худои худро бо тамоми дили худ ва бо тамоми ҷони худ дӯст дошта, зинда бимонӣ.

Титус* 2:14

Ки Худро барои мо фидо кард, то ки моро аз ҳар шарорат халосӣ диҳад ва барои Худ ҳамчун қавми махсусе ки дар аъмоли нек ғаюранд, татҳир намояд.

Ибриён* 11:16

Аммо иштиёқманди ватани беҳтаре буданд, ки он дар осмон аст; бинобар ин Худо ор намедонад, ки Худои онҳо хонда шавад: зеро ки Ӯ барои онҳо шаҳре муҳайё кардааст.

Яъқуб 1:18

Ӯ, бар ҳасби хости Худ, моро ба василаи каломи ростӣ ба дуньё овард, то ки як навъ навбари офаридаҳои Ӯ бошем.

Яъқуб 1:21

Бинобар ин ҳар нопокӣ ва бақияи бадиро як сӯ гузошта, каломеро, ки дар шумо кошта шудааст, бо фурӯтанӣ қабул кунед, ки он метавонад ҷонҳои шуморо наҷот диҳад.

1 Петрус 1:23

Ҳамчун касоне ки аз нав ба вуҷуд омадаед на аз тухми фонӣ, балки аз тухми бефано, ба василаи каломи Худо, ки зинда аст ва то абад боқист.

1 Петрус 2:9

Лекин шумо насли баргузида, каҳонати шоҳона, халқи муқаддас, қавме ҳастед, ки мулки азизи Худо дониста шудаед, то аз камолоти Ӯ, ки шуморо аз зулмот ба рӯшноии аҷоиби Худ даъват намудааст, нақл кунед, —