Ибриён* 3:18 - Китоби Муқаддас 1992 1999

¹⁸ Ва дар ҳаққи киҳо Ӯ қасам хӯрд, ки ба оромии Ӯ дохил нахоҳанд шуд? Оё на дар ҳаққи онҳое ки беитоатӣ карданд?

Китоби Муқаддас Оммафаҳм

¹⁸ Дар ҳаққи киҳо Худо қасам хӯрда гуфт, ки ба истироҳати Ӯ дохил намешаванд? Мо ҳама медонем, дар ҳаққи онҳое, ки итоат накарданд.

Ибриён* 3:18 Iomraidhean Croise

Ададҳо 14:11

Ва Худованд ба Мусо гуфт: «То ба кай ин қавм Маро хор медоранд? Ва то ба кай, бо вуҷуди тамоми аломоте ки дар миёни онҳо ба амал овардаам, ба ман имон намеоваранд?

Ададҳо 14:23

Ба яқин онҳо заминеро, ки Ман ба падаронашон бо қасам ваъда кардаам, нахоҳанд дид; ва ҳамаи онҳое ки Маро хор доштаанд, онро нахоҳанд дид.

Ададҳо 14:30

Шумо ба ин замине ки дар бораи он Ман дасти Худро баланд карда қасам хӯрдаам, ки шуморо дар он сокин созам, дохил нахоҳед шуд, ба ҷуз Колеб ибни Ефунне ва Еҳушаъ ибни Нун.

Ададҳо 14:37

Он касоне ки овозаи бад дар бораи замин паҳн карданд, ба ҳузури Худованд аз вабо мурданд.

Ададҳо 20:12

Ва Худованд ба Мусо ва Ҳорун гуфт: «Азбаски шумо ба Ман имон наовардед, то ки қудсияти Маро пеши назари банӣ‐Исроил нишон диҳед, бинобар ин, ин ҷамоатро ба замине ки ба онҳо ваъда кардаам, нахоҳед овард».

Юҳанно* 3:36

Ҳар кӣ ба Писар имон оварад, ҳаёти ҷовидонӣ меёбад. Ва ҳар кӣ ба Писар имон наоварад, ҳаётро нахоҳад дид, балки ғазаби Худо бар вай мемонад».

Румиён* 11:30

Зеро, чунон ки шумо низ як вақте ба Худо итоат накардед, вале алҳол, ба сабаби беитоатии онҳо, марҳамат ёфтаед, —

Такрори Шариат 9:23

Ва ҳангоме ки Худованд шуморо аз Қодеш‐Барнеа фиристода, гуфт: „Рафта, заминеро, ки ба шумо медиҳам, тасарруф намоед“, — шумо ба амри Худованд Худои худ муқобилат кардед, ва ба Ӯ имон наовардед, ва ба овози Ӯ гӯш наандохтед.

Ибриён* 3:11

Ва Ман дар ғазаби Худ қасам хӯрдам, ки онҳо ба оромии Ман доҳил нахоҳанд шуд».

Ибриён* 4:11

Пас, саъю кӯшиш намоем, ки ба он оромӣ дохил шавем, мабодо касе гирифтори он беитоатии ибратомез шуда, фурӯ ғалтад.

Ибриён* 4:2

Зеро ки башорат ба мо низ, чунон ки ба онҳо, мавъиза карда шуд; аммо ба онҳо каломе ки шуниданд, фоидае набахшид, чунки бо имони шунавандагон напайваст.

Ибриён* 4:6

Пас, дар сурате ки баъзе касон имконият доранд ба он дохил шаванд, вале онҳое ки башорат барояшон пештар мавъиза карда шуда буд, аз боиси беитоатӣ дохил нашуданд, —