Ибриён* 2:1 - Китоби Муқаддас 1992 1999

¹ Бинобар ин мо бояд ба он чи шунидаем, махсусан бодиққат бошем, то ки аз он дур нашавем.

Китоби Муқаддас Оммафаҳм

¹ Бино бар ин, мо бояд ба он чи дар бораи Писар шунидаем, диққати бениҳоят зиёд диҳем, то ки аз он дур нашавем.

Ибриён* 2:1 Iomraidhean Croise

1 Вақоеънома 22:13

Он гоҳ ту комьёб хоҳӣ шуд, ба шарте ки фароиз ва дастурҳоеро, ки Худованд ба Мусо дар бораи Исроил амр фармудааст, риоя намуда ба амал оварӣ; пас, қавӣ ва далер бош, натарс ва ҳаросон нашав!

Масалҳо 3:21

Эй писарам! Ин чизҳо аз назарат дур нашавад; зеҳн ва фаросатро нигоҳдорӣ намо, —

Ҳабаққуқ 1:6

Зеро инак, Ман калдониёнро, ки халқи сангдил ва тундмизоҷанд, бармехезонам, ки онҳо дар фарохиҳои замин мегарданд, то масканҳоеро, ки аз они худашон нест, забт намоянд.

Ҳабаққуқ 2:16

Ту ба ҷои ҷалол аз нанг сер шудаӣ, пас ту низ нӯшида, заҳролуд шав: косаи ямини Худованд бар ту фурӯд хоҳад омад, ва расвоӣ — бар ҷалоли ту.

Матто* 16:9

Оё ҳанӯз намефаҳмед ва дар хотир надоред он панҷ нон ва панҷ ҳазор нафар ва чанд сабадро, ки пур карда бардоштед?

Марқӯс* 8:18

Чашм дореду намебинед? Гӯш дореду намешунавед? Ва дар хотир надоред?

Инҷили Луқо 8:15

Ва афтода дар хоки нағз касоне мебошанд, ки каломро шунида, дар дили нек ва пок нигоҳ медоранд ва бо сабр самар меоваранд.

Инҷили Луқо 9:44

«Ин суханонро дар гӯши худ ҷо кунед: Писари Одам ба дасти одамон таслим карда хоҳад шуд».

Юҳанно* 8:59

Он гоҳ санг бардоштанд, то ки Ӯро сангсор кунанд; лекин Исо пинҳон шуд ва аз миёни онҳо гузашта, аз маъбад берун шуд ва рафт.

Такрори Шариат 4:23

Пас, эҳтиёт шавед, мабодо аҳди Худованд Худои худро, ки бо шумо бастааст, фаромӯш карда, ҳайкале, сурати ҳар чизе барои худ бисозед, ки насохтани онро Худованд Худои ту ба ту амр фармудааст;

Такрори Шариат 4:9

Фақат эҳтиёт шав, ва ҷони худро бағоят эҳтиёт намо, мабодо чизҳоеро, ки чашмонат дидааст, фаромӯш кунӣ, ва мабодо онҳо дар тамоми айёми умри ту аз дилат дур шавад; ва дар бораи онҳо ба писаронат ва ба писарони писаронат маълумот бирасон, —

Ибриён* 12:5

Ва он насиҳатро, ки ба шумо, ҳамчун ба писарон гуфта шудааст, фаромӯш кардаед: «Эй писарам! Ба ҷазои Худованд беэътиноӣ накун, ва ҳангоме ки Ӯ туро мазаммат намояд, маъюс нашав;

2 Петрус 1:15

Ва саъю кӯшиш хоҳам кард, ки шумо пас аз риҳлатам низ ҳамеша инро ба ёд оваред.

2 Петрус 3:1

Ин номаи дуюм аст, ки ба шумо, эй маҳбубон, менависам; дар онҳо бо роҳи ёдоварӣ фикри поки шуморо таҳрик медиҳам,