Ибриён* 12:11 - Китоби Муқаддас 1992 1999

¹¹ Ҳар ҷазо дар замони ҳозира ба назари кас на шодӣ, балки андӯҳ менамояд; лекин оқибат ба онҳое ки ба воситаи он таълим ёфтаанд, самари осоиштаи адолатро меоварад.

Китоби Муқаддас Оммафаҳм

¹¹ Ягон ҷазо дар аввал дилписанд нест, балки дардовар аст. Вале баъд онҳое, ки ба воситаи ҷазо тарбия ёфтаанд, натиҷаашро мебинанд. Натиҷааш ҳамин аст, ки шахс зиндагии росткорона ва ором ба сар мебарад.

Ибриён* 12:11 Iomraidhean Croise

Ҳастӣ 21:11

Вале ин сухан дар назари Иброҳим дар ҳаққи писараш хеле бад омад.

Забур 118:18

Чашмони маро воз кун, то ки аз Тавроти Ту корҳои аҷоибро бубинам.

Масалҳо 15:10

Барои тарккунандаи тариқат сазои бад муҳайёст, ва бадхоҳи мазаммат мемирад.

Масалҳо 19:18

Писари худро ҷазо деҳ, ҳанӯз ки умеде ҳаст, ва аз гирьяи ӯ ҷони худро накоҳон.

Ишаъё 19:22

Ва Худованд мисриёнро зарба хоҳад зад; зарба зада, шифо хоҳад дод: чун сӯи Худованд руҷӯъ кунанд, Ӯ онҳоро иҷобат намуда, шифо хоҳад дод.

Ишаъё 32:17

Ва натиҷаи адолат сулҳу осоиштагӣ хоҳад буд, ва самари адолат — оромӣ ва амният то абад.

Румиён* 14:17

Зеро ки Малакути Худо аз хӯрдан ва нӯшидан иборат нест, балки адолат, сулху осоиштагӣ ва шодмонӣ дар Рӯҳулқудс аст.

2 Қӯринтиён* 4:17

Зеро уқубати сабуки мо, ки кӯтоҳмуддат аст, ҷалоли абадиро барои мо ба андозаи бениҳоят бузург ба вуҷуд меоварад,

2 Тимотиюс* 4:8

Ва акнун барои ман тоҷи адолат муҳайё гардидааст, ки онро Худованд, Довари одил, дар он рӯз ба ман хоҳад дод; ва на танҳо ба ман, балки низ ба ҳамаи онҳое ки зуҳури Ӯро дӯст доштаанд.

Ибриён* 12:10

Зеро ки онҳо моро ба салоҳдиди худашон барои айёми андак ҷазо медоданд, аммо Ӯ ин корро ба манфиати мо, то ки дар қудсияти Ӯ ширкат дошта бошем, анҷом медиҳад.

Ибриён* 5:14

Вале ғизои сахт барои касонест, ки ба камол расидаанд, ки ҳиссиёташон ба василаи малака ба фарқ кардани неку бад омӯхта шудааст.

1 Петрус 1:6

Дар ин бора шодӣ кунед, дар сурате ки ҳоло, агар лозим шавад, аз озмоишҳои гуногун андаке андӯҳгин мешавед.

2 Петрус 2:14

Чашмони онҳо пур аз зино ва гуноҳи доимист; онҳо ҷонҳои ноустуворро ба дом медароваранд; дили онҳо ба тамаъкорӣ омӯхта шудааст; онҳо фарзандони лаънат ҳастанд.