Ибриён* 10:8 - Китоби Муқаддас 1992 1999

⁸ Аввал мегӯяд: қурбонӣ ва ҳадия ва қурбонии сӯхтанӣ ва қурбонии хаторо, — ки мувофиқи шариат тақдим карда мешавад, — Ту нахостӣ, ва онҳо барои Ту писандида набуд;

Китоби Муқаддас Оммафаҳм

⁸ Дар аввал Масеҳ ба Худо гуфт: «Ту қурбониҳову ҳадяҳо, қурбониҳои сӯхтанӣ ва қурбониҳо барои бахшиши гуноҳҳо нахостӣ ва онҳо ба Ту маъқул ҳам нестанд». Ҳол он ки аз рӯйи шариат ин қурбониҳо талаб мешаванд.

Ибриён* 10:8 Iomraidhean Croise

Забур 40:6

Душманонам дар ҳаққи ман суханони бад мегӯянд: «Ӯ кай мемирад, то ки номаш гум шавад?»

Марқӯс* 12:33

Ва Ӯро бо тамоми дил ва бо тамоми идрок ва бо тамоми қувват дӯст доштан ва ёри худро мисли худ дӯст доштан аз ҳамаи курбониҳои сӯхтанӣ ва ҳадияҳо афзалтар аст».

Румиён* 8:3

Зеро, азбаски шариат бо айби ҷисм суст шуда, ноилоҷ монда буд, Худо Писари Худро ба сурати ҷисми пургуноҳ ва барои гуноҳ фиристода, гуноҳро дар ҷисм маҳкум кард,

Ибриён* 10:5

Бинобар ин Масеҳ ба ҷаҳон дохил шуда, мегӯяд: «Қурбонӣ ва ҳадияро Ту нахостӣ, балки бадане барои Ман муҳайё намудӣ;