Ибриён* 1:11 - Китоби Муқаддас 1992 1999

¹¹ Онҳо фано хоҳанд шуд, валекин Ту қоим хоҳӣ буд; ва ҳамаашон мисли ҷомае ҷиғда‐ҷиғда хоҳанд шуд,

Китоби Муқаддас Оммафаҳм

¹¹ Замину осмон нест мешаванд, лекин Ту то абад хоҳӣ монд. Онҳо мисли либос фарсуда мешаванд.

Ибриён* 1:11 Iomraidhean Croise

Забур 29:10

Аз хуни ман чӣ фоида, вақте ки ба гӯр фурӯд оям? Оё хок Туро шукрона мегӯяд? Оё ростии Туро ба забон меоварад?

Забур 90:2

Дар ҳаққи Худованд мегӯям: «Ӯ паноҳгоҳи ман аст ва қалъаи ман; Худои ман аст, ки ба Ӯ таваккал мекунам».

Ишаъё 34:4

Ва тамоми лашкари осмон фано хоҳад шуд, ва осмон мисли тӯморе хоҳад печид, ва тамоми лашкари он бетароват гардида, фурӯ хоҳад ғалтид, мисли барги ток, ки пажмурда шуда мерезад, ва мисли меваи хом аз дарахти анҷир.

Ишаъё 41:4

Кист, ки инро иҷро кардааст ва ба амал овардааст? — Ӯ, ки наслҳоро аз азал даъват намудааст! Ман, ки Худованд ҳастам, аввалинам, ва бо охиринҳо Ман ҳамон хоҳам буд.

Ишаъё 44:6

Худованд, ки Подшоҳи Исроил ва Раҳокунандаи ӯст, яъне Худованди лашкарҳо, чунин мегӯяд: «Ман Аввалин ҳастам, ва Ман Охирин ҳастам, ва ғайр аз Ман Худое нест.

Ишаъё 50:9

Худованд Худо, охир, ба Ман ёварӣ мекунад. Кист, ки тавонад Маро айбдор кунад? Ҳамаи онҳо, охир, мисли ҷомае ҷиғда‐ҷиғда хоҳанд шуд: онҳоро куя хоҳад зад.

Ишаъё 51:6

Чашмони худро сӯи осмон баланд кунед, ва ба поён, сӯи замин назар андозед, зеро ки осмон мисли дуд пароканда хоҳад гардид, ва замин мисли ҷомае ҷиғда‐ҷиғда хоҳад шуд, ва сокинонаш низ хоҳанд мурд, валекин наҷоти Ман то абад боқӣ хоҳад монд, ва адолати Ман хотима нахоҳад ёфт.

Ишаъё 51:8

Зеро ки онҳоро мисли либосе куя хоҳад зад, ва кирм онҳоро мисли пашме хоҳад хӯрд, валекин адолати Ман то абад, ва наҷоти Ман ба таври доимӣ боқӣ хоҳад монд».

Ишаъё 65:17

Зеро, инак Ман осмони нав ва замини нав меофарам, ва чизҳои пештара ба хотир нахоҳад расид, ва ба дил нахоҳад омад;

Матто* 24:35

Осмон ва замин гузарон аст, лекин каломи Ман гузарон нест.

Марқӯс* 13:31

Осмон ва замин гузарон аст, лекин каломи Ман гузарон нест.

Инҷили Луқо 21:33

Осмон ва замин гузарон аст, лекин каломи Ман гузарон нест.

Ибриён* 12:27

Ибораи «боз як бори дигар» маънои онро дорад, ки чизҳое ки ба ларза меафтад, ҳамчун чизҳои офаридашуда, аз миён хоҳад рафт, то чизҳое ки ба ларза намеафтад, боқӣ монад.

Ибриён* 8:13

Бо гуфтани «аҳди ҷадид» Ӯ қадимагии аҳди якумро нишон дод; ва он чи қадима ва кӯҳна аст, ба нестшавӣ наздик аст.

Ошкорсозӣ* 1:11

Он чи мебинӣ, дар китобе бинавис ва ба ҳафт калисое ки дар вилояти Осиё мебошанд, бифирист: ба Эфсӯс, ва Исмирно, ва Парғомус, ва Тиётиро, ва Сардис, ва Филоделфия, ва Лудкия».

Ошкорсозӣ* 2:8

Ва ба фариштаи калисои Исмирно бинавис: «Аввалин ва Охирин, ки мурда буд ва зинда шуд, чунин мегӯяд:

Ошкорсозӣ* 20:11

Ва тахти бузурги сафед ва Нишинандаи онро дидам, ки аз ҳузури Ӯ осмон ва замин мегурехтанд, ва ҷое барои онҳо ёфт нашуд.

Ошкорсозӣ* 21:1

Ва осмони нав ва замини навро дидам; зеро ки осмони пештара ва замини пештара гузашт, ва баҳр дигар набуд.