Ибриён* 1:10 - Китоби Муқаддас 1992 1999

¹⁰ Ва боз: «Дар замони қадим Ту, эй Худованд, заминро буньёд кардаӣ, ва осмон амали дастҳои Туст.

Китоби Муқаддас Оммафаҳм

¹⁰ Ҳамчунин Худо ба Писараш мефармояд: «Эй Худованд, дар ибтидо Ту асосгузори замин будӣ ва қабатҳои осмон кори дастони Туст.

Ибриён* 1:10 Iomraidhean Croise

Ҳастӣ 1:1

Дар ибтидо Худо осмон ва заминро офарид.

Забур 19:1

Барои сардори муғанниён. Таронаи Довуд.

Масалҳо 8:29

Вақте ки низоми баҳрро амр мефармуд, то ки обҳо аз ҳудуди он нагузаранд, вақте ки асосҳои заминро мегузошт, —

Ишаъё 40:12

Кист, ки обҳоро бо мушташ андоза намудааст, ва афлокро бо ваҷаб паймудааст, ва хоки заминро дар ченаке гунҷонидааст, ва кӯҳҳоро бо каппон ва теппаҳоро бо паллаи тарозу баркашидааст?

Ишаъё 42:5

Худованд Худо, ки афлокро офарида, барафроштааст, заминро бо ҳар чи аз он ба вуҷуд меояд, густурдааст, ба қавме ки дар он ҳастанд, нафасро, ва ба махлуқоте ки дар он қадамгузор мебошанд, рӯҳро бахшидааст, чунин мегӯяд:

Ишаъё 48:13

Дасти Ман заминро буньёд кардааст, ва ямини Ман афлокро густурдааст; чун онҳоро даъват намоям, яқҷоя хоҳанд истод.

Ишаъё 51:13

Ва ту Худовандро, ки Офаринандаи туст, ва Ӯ осмонро густурдааст ва заминро буньёд кардааст, фаромӯш мекунӣ, ва ҳамеша, ҳар рӯз аз хашми ситамгар, вақте ки вай барои нобуд кардан омода мегардад, ҳаросон мешавӣ. Вале хашми ситамгар куҷост?

Ишаъё 51:6

Чашмони худро сӯи осмон баланд кунед, ва ба поён, сӯи замин назар андозед, зеро ки осмон мисли дуд пароканда хоҳад гардид, ва замин мисли ҷомае ҷиғда‐ҷиғда хоҳад шуд, ва сокинонаш низ хоҳанд мурд, валекин наҷоти Ман то абад боқӣ хоҳад монд, ва адолати Ман хотима нахоҳад ёфт.

Ишаъё 64:8

Ва акнун, эй Худованд, Ту Падари мо ҳастӣ; мо гил ҳастем, ва Ту — кӯзагари мо, ва ҳамаамон амали дастҳои Ту мебошем.

Ирмиё 32:17

„Ё Худоё Худовандо! Инак, Ту осмон ва заминро бо қуввати бузурги Худ ва бо бозуи тӯлонии Худ ба вуҷуд овардӣ; барои Ту чизи мушкиле нест.

Закариё 12:1

Ваҳйи каломи Худованд дар бораи Исроил. Худованд, ки осмонро густурдааст, ва буньёди заминро ниҳодааст, ва рӯҳи одамизодро андаруни вай ба вуҷуд овардааст, чунин мегӯяд:

Такрори Шариат 4:19

Ва мабодо чашмонатро сӯи осмон баланд кунӣ, ва офтоб ва моҳ ва ситорагонро, яъне тамоми лашкари осмонро дида, фирефта шавӣ ва ба онҳо саҷда бурда, онҳоро ибодат намоӣ, ва ҳол он ки онҳоро Худованд Худои ту насибаи ҳамаи қавмҳое ки зери тамоми осмонанд, гардонидааст, —

Ибриён* 12:27

Ибораи «боз як бори дигар» маънои онро дорад, ки чизҳое ки ба ларза меафтад, ҳамчун чизҳои офаридашуда, аз миён хоҳад рафт, то чизҳое ки ба ларза намеафтад, боқӣ монад.

Ошкорсозӣ* 3:14

Ва ба фариштаи калисои Лудкия бинавис: «Омин, ки шоҳиди амин ва ҳақ, ибтидои хилқати Худост, чунин мегӯяд: