Ибодат 6:2 - Китоби Муқаддас 1992 1999

² «Агар касе гуноҳ кунад, ва дар ҳаққи Худованд хиёнат намояд, ва ба ёри худ дар бобати амонат, ё гарав, ё моли дуздӣ мункир шавад, ё ёри худро фиреб кунад,

Ибодат 6:2 Iomraidhean Croise

Ҳастӣ 26:7

Ва мардуми он макон аз ӯ дар бораи занаш пурсиданд, ва ӯ гуфт: «Вай хоҳари ман аст», зеро тарсид бигӯяд: «Зани ман аст», мабодо, гуфт ба дилаш, мардуми ин ҷо маро аз барои Ривқо бикушанд, чунки вай хушрӯй аст.

Забур 51:4

Забонат суханони фитнаангез мебофад; он мисли покуи тез аст, эй маккор!

Масалҳо 24:28

Ба зидди ёри худ шоҳиди ноҳақ набош; чаро бо лабҳои худ мехоҳӣ фиреб диҳӣ?

Масалҳо 26:19

Ончунон аст шахсе ки ёри худро фиреб диҳад ва гӯяд: «Ман фақат шӯхӣ кардам».

Ишаъё 21:2

Рӯъёи мудҳише ба ман аён шудааст: хоин хиёнат менамояд, ва тороҷгар тороҷ мекунад. Эй Элом, баро! Эй Модай, муҳосира намо! Ба тамоми оҳу нолаи он хотима хоҳам дод.

Ишаъё 24:16

Аз ақсои замин мо сурудҳоро шунидаем: «Одилро ҷалол бод!» Ва ман гуфтам: «Дареғо бар ман! Дареғо бар ман! Вой бар ман! Хоинон хиёнат кардаанд, ва хоинон хиёнат бар хиёнат зам кардаанд».

Ишаъё 33:1

Вой бар ту, эй тороҷгар, ки ҳанӯз тороҷ нашудаӣ, ва эй хиёнатгар, ки дар ҳаққи ту ҳанӯз хиёнат накардаанд! Чун тороҷи худро ба итмом расонӣ, тороҷ хоҳӣ шуд; чун хиёнати худро анҷом диҳӣ, дар ҳаққи ту хиёнат хоҳанд кард.

Ирмиё 9:5

Ва ҳар яке ёри худро фиреб медиҳанд, ва сухани рост намегӯянд: забони худро ба дурӯғгӯӣ одат кунондаанд, то ба дараҷаи хастагӣ каҷравӣ менамоянд.

Ҳизқиёл 40:46

Ва утоқе ки рӯ ба ҷониби шимол аст, барои коҳинонест, ки ба тартиботи қурбонгоҳ нигаҳбонӣ мекунанд; инҳо писарони Содӯқ, аз банӣ‐Левӣ мебошанд, ки ба Худованд наздик меоянд, то ба Ӯ хизмат кунанд.

Ибодат 1:3

Агар қурбонии ӯ қурбонии сӯхтание аз гала бошад, бигзор чорпои нари беайбро тақдим намояд; онро назди дари хаймаи ҷомеъ тақдим намояд, то ки ба ҳузури Худованд таваҷҷӯҳ ёбад.

Ибодат 19:11

Дуздӣ накунед, ва мункир нашавед, ва ба якдигар дурӯғ нагӯед.

Ибодат 5:15

«Агар касе хиёнат намуда, саҳван дар ҳаққи чизҳои муқаддаси Худованд гуноҳ кунад, бигзор ҳамчун курбонии ҷурми худ аз рама, дар асоси қиматдиҳии ту бо сиқлҳои нуқра, мувофиқи сиқли муқаддас, қӯчқори беайбе барои қурбонии ҷурм ба Худованд тақдим намояд;

Ибодат 5:19

Ин қурбонии ҷурмест, ки ба воситаи он ӯ ба ҳузури Худованд муҷрим гардидааст».

Ибодат 6:1

Ва Худованд ба Мусо сухан ронда, гуфт:

Омӯс 8:5

Ки мегӯед: «Навмоҳ кай мегузарад, то ки ғалларо бифрӯшем; ва шанбе кай мегузарад, то ки анборҳои ғалларо бикшоем, вазнро кам ва қиматро зиёд кунем, ва бо тарозуи нодуруст фиреб диҳем,

Ҳабаққуқ 1:13

Чашмони Ту он қадар пок аст, ки наметавонӣ шароратро бубинӣ ва ба хабосат назар андозӣ; пас чаро ба ғаддорон назар меандозӣ, ва ҳангоме ки шарир шахси аз худаш одилтарро фурӯ мебарад, хомӯш мемонӣ?

Юҳанно* 8:44

Падари шумо иблис аст, ва шумо мехоҳед орзуҳои падари худро ба амал оваред; вай аз ибтидо қотил буд ва дар ростӣ собит намонд, зеро ки дар вай ростӣ нест; вақте ки вай сухани дурӯғ мегӯяд, аз они худро мегӯяд, зеро ки вай дурӯғгӯй ва падари дурӯғ аст.

Корнома* 5:4

Оё он чи доштӣ, аз они ту набуд? Оё он чи баъд аз фурӯхтан пайдо кардӣ, дар ихтиёри ту набуд? Чаро чунин фикрро дар дили худ ҷо додӣ? Ту на ба одамизод, балки ба Худо дурӯғ гуфтӣ».

Эфсӯсиён* 4:25

Бинобар ин, кизбро аз худ дур карда, ҳар яке ба ёри худ рост гӯед, чунки мо андоми яқдигарем.

Қӯлассиён* 3:9

Ба якдигар дурӯғ нагӯед, дар ҳолате ки одами кӯҳнаро бо аъмоли вай аз худ дур кардаед

Ошкорсозӣ* 22:15

Вале сагон, ва ҷодугарон, ва зинокорон, ва қотилон, ва бутпарастон, ва ҳар касе ки дурӯғро дӯст медорад ва ба амал меоварад, — берун аз он хоҳанд буд.