18 Яъне ҳар касе ки маъюб аст, наздик наояд: на кӯр, на ланг, на пучуқ, на аъҷуба,
Посбонони вай ҳамаашон кӯр ҳастанд ва нодон; ҳамаашон сагони гунг ҳастанд, ки наметавонанд ак‐ак кунанд; хобида сафсата мегӯянд, пинак рафтанро дӯст медоранд.
На шахси шикастапой ё шикастадаст,
Эй аблаҳон ва кӯрон! Кадомаш афзал аст: қурбонӣ ё қурбонгоҳ, ки қурбониро тақдис мекунад?
Ва ҳамчунин аз ҷониби онҳое ки дар берунанд, ӯ бояд шаҳодати нек дошта бошад, то ки ба мазаммат ва доми иблис гирифтор нашавад.
Зеро ки бисьёр касони беитоат, ёвагӯй ва фиребгар ҳастанд, алалхусус аз байни махтунон.
Зеро ки усқуф бояд, чун муваккали Худо, беайб бошад, на ҳудписанд, на хашмгин, на бадмаст, на муштзӯр, на тамаъкор,