Ибодат 19:11 - Китоби Муқаддас 1992 1999

¹¹ Дуздӣ накунед, ва мункир нашавед, ва ба якдигар дурӯғ нагӯед.

Ибодат 19:11 Iomraidhean Croise

2 Подшоҳон 17:20

Ва навкарони Абшолӯм назди он зан ба хона даромада, гуфтанд: «Аҳимаас ва Йӯнотон куҷоянд?» Зан ба онҳо гуфт: «Аз ҷӯи об убур карданд». Ва онҳо ҷустуҷӯ намуда, наёфтанд, ва ба Ерусалим баргаштанд.

3 Подшоҳон 13:18

Ва ӯ ба вай гуфт: «Ман низ набие мисли ту ҳастам, ва фариштае бар тибқи каломи Худованд ба ман сухан ронда, гуфт: „Варо бо худ ба хонаат баргардон, то ки вай нон бихӯрад ва об бинӯшад“». Аммо ӯ ба вай дурӯғ гуфт.

Забур 101:7

Ба мурғи саққои биёбон монанд шудаам; мисли буми харобазор гардидаам.

Хуруҷ 20:15

Дуздӣ накун.

Хуруҷ 20:16

Дар ҳаққи ёри худ шаҳодати дурӯғ надеҳ.

Хуруҷ 20:17

Хонаи ёри худро тамаъ накун; зани ёрат, ва ғуломаш, ва канизаш, ва говаш, ва хараш, ва ҳар чизеро, ки аз они ёрат бошад, тамаъ накун».

Хуруҷ 22:1

Агар касе гове ё гӯсфанде бидуздад, ва онро бикушад ё бифрӯшад, — бояд дар ивази гов панҷ гов, ва дар ивази гӯсфанд чор гӯсфанд бидиҳад.

Хуруҷ 22:7

Агар касе нуқра ё колоеро назди ёри худ амонат бимонад, ва амонаташ аз хонаи он шахс дуздида шавад, — агар дузд ёфт шавад, вай бояд дучанд товон бидиҳад;

Хуруҷ 23:1

Овозаи бекораро ба забон нарон; дасти худро ба шарир надеҳ, то ки шоҳиди козиб бошӣ.

Масалҳо 24:28

Ба зидди ёри худ шоҳиди ноҳақ набош; чаро бо лабҳои худ мехоҳӣ фиреб диҳӣ?

Ирмиё 6:13

«Зеро ки ҳамаи онҳо, аз хурд то калон, ба тамаъкорӣ дода шудаанд, ва аз набӣ гирифта то коҳин, саросар козибона рафтор мекунанд.

Ибодат 19:10

Ва токзори худро доначинӣ накун, ва шингилҳои афтодаи токҳоятро начин: онҳоро барои бенаво ва ғариб бимон. Ман Худованд Худои шумо ҳастам.

Румиён* 3:4

Ба ҳеҷ ваҷҳ. Балки Худо барҳақ аст, агарчи ҳар одам козиб бошад, чунон ки навишта шудааст: «То ки Ту дар суханони Худ ҳақ бароӣ ва дар доварии Худ ғолиб оӣ».

Эфсӯсиён* 4:25

Бинобар ин, кизбро аз худ дур карда, ҳар яке ба ёри худ рост гӯед, чунки мо андоми яқдигарем.

Эфсӯсиён* 4:28

Касе ки дуздӣ кардааст, дигар дуздӣ накунад, балки меҳнат карда, бо дастҳои худ кори фоиданоке ба ҷо оварад, то чизе дошта бошад, ки ба эҳтиёҷманде бибахшад.

Такрори Шариат 5:19

Дуздӣ накун.

Қӯлассиён* 3:9

Ба якдигар дурӯғ нагӯед, дар ҳолате ки одами кӯҳнаро бо аъмоли вай аз худ дур кардаед

1 Тимотиюс* 1:10

Барои зинокорон, ливотагарон, одамдуздон, дурӯғгӯён, савгандшиканон ва барои ҳар амале ки бар хилофи таълимоти солим аст,

Ошкорсозӣ* 21:8

Валекин тарсончакон, ва беимонон, ва палидон, ва қотилон, ва зинокорон, ва ҷодугарон, ва бутпарастон, ва ҳамаи дурӯғгӯёнро — насибашон дар кӯлест, ки бо оташ ва кибрит месӯзад; ин мамоти дуюм аст».