Ибодат 14:2 - Китоби Муқаддас 1992 1999

² «Ин аст қонун дар бораи махавӣ, дар рӯзе ки вай пок эълон карда мешавад: вай бояд назди коҳин оварда шавад.

Ибодат 14:2 Iomraidhean Croise

Ибодат 13:59

Ин аст қонун дар бораи захми махав бар либоси пашмин ё катон, ё бар тор, ё бар пуд, ё бар ҳар колои чармин, барои пок ё наҷис эълон кардани он.

Ибодат 14:1

Ва Худованд ба Мусо сухан ронда, гуфт:

Ибодат 22:4

Ҳар касе ки аз насли Ҳорун махав ё ҷараён дошта бошад, то пок нашавад, набояд аз ҳадияҳои муқаддас бихӯрад. Ва касе ки ба ҳар шахси аз мурда наҷисшуда мерасад, ё ба шахсе ки нутфа аз вай рехтааст,

Ададҳо 6:9

Ва агар касе назди вай баногоҳ, якбора бимирад, ва мӯйсари назирии варо наҷис гардонад, — вай бояд сари худро дар рӯзи пок шудани худ битарошад, дар рӯзи ҳафтум бояд онро битарошад.

Инҷили Луқо 17:14

Ва Ӯ, чун дид, ба онҳо гуфт: «Биравед ва худро ба коҳинон нишон диҳед». Ва онҳо дар вақти рафтанашон пок шуданд.