Ибодат 13:3 - Китоби Муқаддас 1992 1999

³ Ва коҳин он захмро, ки бар пӯсти бадан аст, мебинад, ва агар мӯйҳои рӯи захм сафед шуда, намуди захм аз пӯсти баданаш чуқуртар бошад, — ин захми махав аст; ва коҳин инро дида, ӯро наҷис эълон мекунад.

Ибодат 13:3 Iomraidhean Croise

Ҳастӣ 13:3

Ва аз ҷануб то Байт‐Ил роҳ паймуда, ба мақоме расид, ки дар он ҷо пештар хаймаи ӯ дар миёни Байт‐Ил ва Ай буд,

Ҳизқиёл 16:30

Дили ту чӣ қадар бемаҷол шуда бошад — мегӯяд Худованд Худо, — ки тамоми ин аъмолро, ки аъмоли зани фоҳишаи худсар аст, ба ҷо овардаӣ!

Ҳизқиёл 44:23

Ва фарқи байни чизи муқаддас ва ғайримуқаддасро бояд ба қавми Ман таълим диҳанд, ва фарқи байни чизи палид ва покро ба онҳо бифаҳмонанд;

Ҳушаъ 7:9

Бегонаҳо қуввати ӯро хӯрдаанд, ва ӯ намедонад; мӯйсараш низ сафед шудааст, ва ӯ намедонад.

Ибодат 10:10

То ки муқаддасро аз ғайримуқаддас, ва наҷисро аз пок битавонед фарқ кунед,

Ибодат 13:10

Ва коҳин мебинад, ва инак, варами сафеде бар пӯст намоён аст, ва мӯйҳоро он сафед гардонидааст, ва гӯшти зиндае дар варам пайдо шудааст, —

Ибодат 13:2

«Одаме ки бар пӯсти баданаш вараме, ё хушкие, ё доғи равшане пайдо мешавад, ва ин бар пӯсти баданаш монанди захми махав аст, — ӯ бояд назди Ҳоруни коҳин ё назди яке аз писарони коҳинаш оварда шавад.

Ибодат 13:20

Ва коҳин мебинад, ва инак, намуди он аз пӯст пасттар аст, ва мӯйҳон он сафед шудааст, — ва коҳин варо наҷис эълон мекунад: ин захми махав аст, ки дар обила ба вуҷуд омадааст.

Ибодат 13:4

Ва агар доғи равшани сафеде бар пӯсти баданаш бошад, вале намуди он аз пӯст чуқуртар набошад, ва мӯйҳояш сафед нашуда бошад, — коҳин чунин захмдорро ҳафт рӯз ҷудо мегузорад.

Ибодат 13:8

Ва коҳин мебинад, ва инак, хушкӣ дар пӯст паҳн шудааст, — коҳин варо наҷис эълон мекунад: ин махав аст.

Ибодат 14:37

Ва ӯ захмро мебинад, ва инак, захм бар деворҳои хона аз чуқурчаҳои сабзтоб ё сурхтоб иборат аст, ва намудашон аз девор пасттар аст;

Ибодат 14:54

Ин аст қонун дар бораи ҳар захми махав ва дар бораи калӣ,

Ибодат 14:56

Ва дар бораи варам, ва дар бораи хушкӣ, ва дар бораи доғи равшан, —

Ибодат 5:3

Ё ба наҷосати одамизод, — ба ҳар наҷосате ки кас аз он наҷис мешавад, — бирасад, ва ин аз ӯ пӯшида бошад, вале баъдтар ба ӯ маълум шуда, ӯ муҷрим гардидааст;

Ҳаҷҷай 2:11

«Худованди лашкарҳо чунин мегӯяд: лутфан, аз коҳинон дастуре пурсида, бигӯй:

Малокӣ 2:7

Зеро ки лабҳои коҳин донишро маҳфуз медорад, ва шариатро аз даҳони ӯ металабанд, зеро ки ӯ элчии Худованди лашкарҳост.

Матто* 16:19

Ва калидҳои Малакути Осмонро ба ту месупорам, ва он чи ту бар замин бибандӣ, дар осмон баста хоҳад шуд; ва он чи бар замин кушоӣ, дар осмон кушода хоҳад шуд».

Юҳанно* 20:23

Гуноҳи касеро, ки афв намоед, омурзида мешавад; ва касеро, ки афв накунед, омурзида намешавад».

Корнома* 20:28

Пас, нигаҳбони худатон ва нигаҳбони тамоми он рамае бошед, ки Рӯҳулқудс шуморо барои назорат кардани он таъин намудааст, то ки Калисои Худоро, ки Ӯ бо Хуни Худ харидааст, бичаронед.

Румиён* 7:7

Пас чӣ гӯем? Оё шариат бо гуноҳ якест? Ба ҳеҷ ваҷҳ. Лекин ман гуноҳро маҳз ба воситаи шариат донистаам. Зеро агар шариат намегуфт, ки «тамаъ накун», ман намедонистам, ки тамаъ чист.

1 Тимотиюс* 1:20

Аз он ҷумла Хумниюс ва Искандар, ки онҳоро ба шайтон супурдам, то таълим диҳам, ки куфр нагӯянд.

2 Тимотиюс* 3:13

Вале одамони бад ва фиребгарон боз ҳам бадтар гардида, дигаронро гумроҳ хоҳанд кард ва худашон гумроҳ хоҳанд шуд.

Ибриён* 13:7

Сардорони худро, ки каломи Худоро ба шумо мавъиза кардаанд, ба ёд оваред: ба анҷоми рафтори онҳо назар карда, ба имонашон тақлид намоед.

Ошкорсозӣ* 2:23

Ва фарзандони вайро ба қатл мерасонам, ва ҳамаи калисоҳо хоҳанд донист, ки Ман Имтиҳонкунандаи дилҳо ва ботинҳо ҳастам, ва ба ҳар яке аз шумо мувофиқи аъмолаш подош хоҳам дод.