23 Ва ҳар ҳашароти болдоре ки чор пой дорад, барои шумо қабеҳ аст.
Тамоми ҳашароти болдоре ки бар чор пой роҳ меравад, барои шумо қабеҳ аст.
Инҳоро аз онҳо бихӯред: малах бо зоти он, солъом бо зоти он, ва ҳарҷӯл бо зоти он, ва ҳоҷоб бо зоти он.
Ва аз инҳо наҷис хоҳед шуд; ҳар кӣ ба лошаи онҳо бирасад, то шом наҷис хоҳад буд.
Ва аз ҳамаи ҳайвонҳое ки бар чор пой роҳ мераванд, ҳар кадоме ки бар кафи пои худ равон бошад, барои шумо наҷис аст; ҳар кӣ ба лошаи онҳо бирасад, то шом наҷис хоҳад буд.
Ва ҳар ҷонваре ки бар замин мехазад, қабеҳ аст; он набояд хӯрда шавад.
Ё ба шахсе ки ба ҳар ҳашарот расида наҷис гардидааст, ё ба шахсе ки аз ҳар гуна нопокии вай наҷис мешавад, —
Дар дохили он ҳар гуна чорвои замин, ҳайвоноти ваҳшӣ, ҳазандагон ва мурғони ҳаво буданд.