Ибодат 11:2 - Китоби Муқаддас 1992 1999

² «Ба банӣ‐Исроил сухан ронда, бигӯед: инҳоянд ҷонвароне ки шумо метавонед аз ҳамаи чорпоёни рӯи замин бихӯред:

Ибодат 11:2 Iomraidhean Croise

Ҳизқиёл 4:14

Ва ман гуфтам: «Ё Худоё Худовандо! Ҷони ман ҳаргиз наҷис нашудааст, ва аз кӯдакии худ то алҳол лоша ва даридашударо нахӯрдаам; ва гӯшти ганда ба даҳонам надаромадааст».

Дониёл 1:8

Вале Дониёл дар дили худ аҳд кард, ки худро бо хӯроки суфраи подшоҳ ва бо шаробе ки ӯ менӯшад, палид накунад, бинобар ин аз сардори хоҷасароён иҷозат пурсид, то ки палид нашавад.

Ибодат 11:1

Ва Худованд ба Мусо ва Ҳорун сухан ронда, ба онҳо гуфт:

Ибодат 11:11

Ва инҳо барои шумо қабеҳ хоҳад буд: аз гӯшташон нахӯред ва аз лошаашон нафрат намоед.

Ибодат 11:13

Ва аз парандагон аз инҳо нафрат намоед: инҳо хӯрда нашаванд, чунки қабеҳанд: уқоб, ва каргас, ва бургут,

Ибодат 11:21

Аммо аз ҳар ҳашароти болдоре ки бар чор пой роҳ меравад, ҳамонро бихӯред, ки аз болои кафҳои пояш соқҳо барои ҷастан бар замин дорад.

Ибодат 11:29

Ва аз ҳайвонҳои майдае ки бар замин мехазанд, инҳо барои шумо наҷисанд: кӯрмуш, ва муш, ва сусмор бо зоташ,

Ибодат 11:3

Ҳар чорпои сумдор, ки қӯшсум бошад, ва хӯрокашро кавша кунад, — онро бихӯред.

Ибодат 11:34

Ҳар хӯрокворие ки барои хӯрок истеъмол мешавад, агар бар он аз чунин зарф об рехта бошад, наҷис хоҳад буд, ва ҳар нӯшокие ки барои нӯшидан истеъмол мешавад, дар чунин зарф наҷис хоҳад буд.

Ибодат 11:39

Ва агар яке аз чорпоёне ки барои хӯроки шумост, бимирад, ҳар кӣ ба лошаи он бирасад, то шом наҷис хоҳад буд.

Ибодат 11:4

Аммо инҳоро аз кавшакунандагон ва сумдорон нахӯред: шутурро, зеро ки он кавшакунанда аст, валекин сумаш қӯшсум нест, — он барои шумо наҷис аст;

Ибодат 11:9

Аз ҳар он чи дар об аст, инҳоро метавонед бихӯред: ҳар он чи пар ва пулакча дар об дорад, — хоҳ дар баҳрҳо бошад, хоҳ дар наҳрҳо, — онҳоро метавонед бихӯред.

Матто* 15:11

На он чи ба даҳон медарояд, одамро палид мекунад; балки он чи аз даҳон мебарояд, одамро палид мекунад».

Ибриён* 13:9

Ба таълимоти гуногун ва бегона моил нашавед; зеро хуб аст, ки дилҳо бо файз қавӣ гардад, на бо таомҳо, ки аз онҳо касони пурхӯр манфиате надидаанд.

Ибриён* 9:10

Ва онҳо, бо чизҳои хӯрданӣ ва нӯшиданӣ ва бо ҳар гуна таҳорат ва маросим, дастурҳои мансуб ба ҷисм буда, фақат то замони ислоҳ муқаррар карда шудаанд.