1 Ва Худованд ба Мусо ва Ҳорун сухан ронда, ба онҳо гуфт:
Аз ҳар чорпои пок ҳафт‐ҳафт, нар ва мода, бо худ бигир, ва аз чорпои нопок ҷуфт‐ҷуфт, нар ва мода.
Ва Нӯҳ қурбонгоҳе барои Худованд бино кард; ва аз ҳар чорпои пок, ва аз ҳар паррандаи пок гирифта, қурбониҳои сӯхтанӣ бар қурбонгоҳ гузаронид.
Ҳар ҷунбандае ки зинда аст, барои шумо ғизо бошад; ҳамаро чун алафи сабз ба шумо додам.
Ва Мусо инро шунида, маъқул донист.
«Ба банӣ‐Исроил сухан ронда, бигӯед: инҳоянд ҷонвароне ки шумо метавонед аз ҳамаи чорпоёни рӯи замин бихӯред:
Ва Худованд ба Мусо ва Ҳорун сухан ронда, гуфт:
Пас, шумо низ чорпоёни покро аз наҷис, ва парандагони покро аз наҷис фарқ кунед, ва ҷонҳои худро бо чорпоён ва парандагон ва ҳар чизе ки бар замин мехазад, наҷис нагардонед, ки Ман онҳоро ҳамчун чизҳои наҷис барои шумо фарқ кардаам.
Аммо Петрус гуфт: «Ҳошо, Худовандо, зеро ки ҳаргиз чизе ҳаром ё палид нахӯрдаам».
Ин аст ҳайвоноте ки метавонед бихӯред: гов, гӯсфанд ва буз,
Ба таълимоти гуногун ва бегона моил нашавед; зеро хуб аст, ки дилҳо бо файз қавӣ гардад, на бо таомҳо, ки аз онҳо касони пурхӯр манфиате надидаанд.