Ҳушаъ 13:2 - Китоби Муқаддас 1992 1999

² Ва алҳол онҳо гуноҳҳои худро афзун мекунанд, ва аз нуқраи худ барои худ бутҳо ва санамҳоро мувофиқи фаҳмиши худ сохтаанд, ки ҳамааш амали санъаткорон аст; дар бораи онҳо мегӯянд: «Одамоне ки қурбонӣ мекунанд, гӯсолаҳоро мебӯсанд».

Ҳушаъ 13:2 Iomraidhean Croise

3 Подшоҳон 19:18

Ва Ман дар Исроил ҳафт ҳазор нафарро боқӣ хоҳам гузошт, — ҳар зонуеро, ки пеши Баал хам нашудааст, ва ҳар даҳонеро, ки варо набӯсидааст».

2 Вақоеънома 28:13

Ба онҳо гуфтанд: «Асиронро ба ин ҷо набиёред, зеро ки ин амал бар мо гуноҳе пеши Худованд хоҳад шуд, ва шумо мехоҳед гуноҳҳо ва маъсиятҳои моро афзун гардонед, чунки гуноҳи мо азим аст, ва оташи ғазаб бар Исроил хоҳад буд».

2 Вақоеънома 33:23

Вале ӯ пеши Худованд гардан нафуровард, чунон ки падараш Менашше гардан фуроварда буд, балки ӯ, Омӯн, торафт бештар ба маъсият дода шуд.

Забур 2:12

Писарро иззат кунед, ки мабодо ба ғазаб ояд, ва шумо дар роҳ нобуд шавед; зеро ки ғазаби Ӯ зуд аланга хоҳад гирифт. Хушо ҳамаи онҳое ки ба Ӯ паноҳ мебаранд!

Ишаъё 1:5

Чаро боз зарбу лат хӯред, чун маъсиятро давом диҳед? Тамоми сар дарднок аст, ва тамоми дил садчок.

Ишаъё 30:1

«Эй вой бар писарони исьёнкор, — мегӯяд Худованд, — ки машварат қабул мекунанд, вале на аз ҷониби Ман, ва тадбирҳо меандешанд, вале на бар тибқи рӯҳи Ман, то ки гуноҳро бар гуноҳ зам кунанд!

Ишаъё 44:11

Охир, ҳамаи шарикони ӯ хиҷил хоҳанд шуд, чунки ин ҳунармандон худашон аз байни одамонанд; бигзор ҳамаашон ҷамъ омада, биистанд; онҳо ҳаросон гардида, якҷоя хиҷил хоҳанд шуд.

Ишаъё 45:20

Ҷамъ шуда биёед, ва бо ҳам наздик шавед, эй растагорони халқҳо! Онҳое ки санами чӯбини худро бардошта мегарданд, ва пеши худое ки наметавонад наҷот диҳад, дуо мегӯянд, нодон ҳастанд.

Ишаъё 46:6

Тиллоро аз ҳамьён мерезанд, ва нуқраро бо тарозу бармекашанд; заргареро киро мекунанд, то ки худое аз он бисозад; пеши он саҷда мекунанд ва онро мепарастанд.

Ишаъё 46:8

Инро ба ёд оваред ва худро даст гиред; инро, эй осиён, ба дили худ гузаронед!

Ирмиё 10:4

Бо нуқра ва тилло онро зинат медиҳад, бо мехҳо ва болға мустаҳкам мекунад, то ки ноҷунбон бошад.

Ирмиё 10:8

Онҳо аз як сар ҷоҳил ва беақл мебошанд; таълимоташон ҳеҷу пуч аст: аз ғӯлачӯб иборат аст.

Ирмиё 8:5

Пас чаро ин қавм, яъне аҳли Ерусалим, бо муртадии доимӣ муртад шудаанд? Онҳо ба фиреб маҳкам часпидаанд ва намехоҳанд руҷӯъ намоянд.

Ҳушаъ 10:1

Исроил токи сершохаест, ки меваи ба худаш муносибе меоварад; ба андозаи фаровонии меваи худ қурбонгоҳҳои зиёде сохтааст; баробари афзудани нозу неъмати заминаш сутунҳоро хубтар зебу зинат додаанд.

Ҳушаъ 10:5

Аз боиси гӯсолаи Байт‐Овин сокинони Сомария ба ҳарос хоҳанд афтод, зеро ки қавмаш барои он мотам мегиранд, ва коҳинонаш барои ҷалоли он, ки аз он гирифта шудааст, ба ларза меоянд.

Ҳушаъ 11:2

Ҳар қадар бештар онҳоро даъват мекарданд, ҳамон қадар бештар аз пеши онҳо дур мерафтанд: барои Баалҳо қурбонӣ мекарданд, ва барои санамҳо бухур месӯзониданд.

Ҳушаъ 11:6

Ва шамшер дар шаҳрҳояш чарх зад. ва деҳоти варо маҳв кард, ва онҳоро ба сабаби дасисаҳошон фурӯ бурд.

Ҳушаъ 14:3

Сухани тавбаро бо худ гирифта, сӯи Худованд руҷӯъ намоед; ба Ӯ бигӯед: «Ҳамаи гуноҳҳоро биомурз, ва он чи некӯст, қабул намо; ва мо, ба ҷои говҳо, тазаррӯи лабони худро қурбонӣ мекунем.

Ҳушаъ 2:8

Валекин вай намедонист, ки Ман будам, ки ғалла ва шароб ва равғанро ба вай медодам, ва нуқра ва тиллоро барои вай афзун мекардам, ки Баалро аз он месохтанд.

Ҳушаъ 4:17

Эфроим ба бутҳо часпидааст; ӯро ба ҳоли худ вогузор!

Ҳушаъ 8:4

Онҳо подшоҳонро таъин карданд, вале на аз ҷониби Ман; сарваронро таъин карданд, вале бе розигии Ман; аз нуқра ва тиллои худ бутҳо барои худ сохтанд, то ки ба ҳалокат дучор шаванд.

Ҳушаъ 8:5

Гӯсолаи ту вожгун шудааст, эй Сомария! Ғазаби Ман бар онҳо аланга гирифтааст; то ба кай онҳо наметавонанд пок шаванд?

Ҳушаъ 8:6

Зеро ки он аз Исроил аст, ва ҳунарманде онро сохтааст, ва он — худо нест; зеро ки гӯсолаи Сомария шикаста, пора‐пора хоҳад шуд.

Ададҳо 32:14

Ва инак шумо, дастпарвардагони мардуми хатокор, ба чои падарони худ бархостаед, то ки шиддати хашми Худовандро бар Исроил пурзӯр созед.

Румиён* 11:4

Аммо Худо ба ӯ чӣ ҷавобе дод? «Хафт ҳазор одамро, ки назди Баал зону назадаанд, барои Худ нигоҳ доштаам».

Румиён* 2:5

Аммо, аз боиси саркашӣ ва дили тавбанопазири худ, ту ғазабро барои худ дар рӯзи ғазаб ва зуҳури доварии ҳаққонии Худо афзун мегардонӣ,

2 Тимотиюс* 3:13

Вале одамони бад ва фиребгарон боз ҳам бадтар гардида, дигаронро гумроҳ хоҳанд кард ва худашон гумроҳ хоҳанд шуд.

1 Подшоҳон 10:1

Ва Самуил зарфи равғанро гирифта, бар сари ӯ рехт ва ӯро бӯсида, гуфт: «Инак, Худованд туро бар мероси Худ тадҳин намуд, то ки раиси он бошӣ.