3 Зеро ки онҳо алҳол мегӯянд: «Мо подшоҳ надорем, чунки мо аз Худованд натарсидем, ва ин подшоҳ чӣ метавонад ба мо бикунад?»
Чӯбдасти салтанат аз Яҳудо дур нашавад ва қонунгузор аз камараш, то даме ки Шилӯ биёяд, ва ба Ӯ қавмҳо итоат намоянд.
Шаллум ибни Ёбиш дар соли сию нӯҳуми Узиё, подшоҳи Яҳудо, подшоҳ шуд, ва як моҳ дар Сомария подшоҳӣ кард.
Ба чӣ васила ҷавон роҳи худро покиза медорад? Бо нигоҳ доштани худ мувофиқи каломи Ту.
Назар афканда, маро иҷобат намо, эй Худованд Худои ман! Чашмонамро равшан бикун, ки мабодо хоби марг равам;
Ва мегӯянд: «Бигзор Ӯ шитоб намуда, амали Худро тезонад, то онро бубинем; ва бигзор машварати Қуддуси Исроил наздик шавад ва биёяд, то онро бидонем»!
Байт‐Ил, ба сабаби шарорати бузурги шумо, ба шумо ҳамин тавр амал хоҳад кард; дар вақти шафақи субҳ подшоҳи Исроил ба ҳалокат хохад расид.
Сомария ва подшоҳаш мисли кафке бар рӯи об нест хоҳанд шуд.
Ба замини Миср нахоҳад баргашт, вале Ашшур подшоҳи ӯст; зеро ки онҳо нахостанд руҷӯъ намоянд.
Пас куҷост подшоҳи ту, то ки туро дар тамоми шаҳрҳоят наҷот диҳад, ва доварони ту, ки дар бораи онҳо гуфта будӣ: «Подшоҳ ва сарварон ба ман бидеҳ»?
Дар хашми худ подшоҳе ба ту додам, ва дар ғазаби Худ ӯро гирифтам.
Зеро ки банӣ‐Исроил айёми зиёде бе подшоҳ ва бе сарвар, ва бе қурбонӣ ва бе сутуни назди қурбонгоҳ, ва бе эфӯд ва трофим хоҳанд буд.
Пас чаро ту ҳоло чунин фарьёд мезанӣ? Оё дар ту подшоҳ нест? Оё машваратчии ту нобуд шудааст, ки дард туро мисли зане ки мезояд, фаро гирифтааст?
Лекин онҳо фарьёд заданд: «Ӯро нест кун, нест кун, маслуб кун!» Пилотус ба онҳо гуфт: «Оё Подшоҳи шуморо маслуб кунам?» Саркоҳинон ҷавоб доданд: «Ғайр аз қайсар подшоҳе надорем».
Валекин агар ба шарорат дода шавед, ҳам худатон ва ҳам подшоҳатон ба ҳалокат хоҳед расид».