5 Ва Нӯҳ ҳар он чиро, ки Худованд ба ӯ фармуд, ба ҷо овард.
Ва Нӯҳ чунин кард; ҳар он чиро, ки Худо ба ӯ фармуда буд, ба ҷо овард.
Ва онҳое ки омаданд, нар ва мода аз ҳар махлуқ омаданд, чунон ки Худо ба ӯ фармуда буд. Ва Худованд дарро аз пушти ӯ баст.
Дер гоҳ ҷонам бо бадхоҳони сулҳу осоиштагӣ сокин буд.
Ва тамоми кори маскани хаймаи ҷомеъ ба анҷом расид; ва банӣ‐Исроил онро сохтанд, мувофиқи ҳар он чи Худованд ба Мусо амр фармуда буд, амал карданд;
Ва Мусо ба амал овард; ончунон ки Худованд ба ӯ амр фармуда буд, ба ҷо овард.
Ва Мусо ва Ҳорун ба амал оварданд; чунон ки Худованд ба онҳо амр фармуда буд, ончунон амал карданд.
Исо дар ҷавоби вай гуфт: «Алҳол бигзор; зеро ки моро лозим аст ҳар навъ адолатро ин тавр ба ҷо оварем». Пас Яҳьё Ӯро вогузошт.
Дар ҷавоби онҳо гуфт: «Модарам ва бародаронам он касонанд, ки каломи Худоро мешунаванд ва ба ҷо меоваранд».
Ҳар гоҳ инро донистед, хушо шумо, агар инро ба амал оваред.
Модараш ба хизматгорон гуфт: «Ҳар чи Ӯ ба шумо гӯяд, ба ҷо оваред».
Ва Худро фурӯтан сохта, то вақти мамот, то дами мавти салиб фармонбардор буд.
Ва агарчи Писар буд, ба василаи уқубатҳо ба итоат омӯхта шуд,