Филемӯн* 1:19 - Китоби Муқаддас 1992 1999

¹⁹ Ман, ки Павлус ҳастам, бо дасти худ менависам: худам талофӣ хоҳам дод; ҳоло онро ба ту намегӯям, ки ту барои вуҷудат низ мадьюни ман ҳастӣ.

Китоби Муқаддас Оммафаҳм

¹⁹ Ана, ман, Павлус, худам ба ту менависам, ки қарзҳои ӯро бармегардонам, агарчи метавонистам гӯям, ки худи ту бо буду шудат аз ман қарздор ҳастӣ.

Филемӯн* 1:19 Iomraidhean Croise

Ҳастӣ 43:9

Ман зомини ӯ мебошам, ӯро аз дасти ман талаб намо. Агар ӯро назди ту набиёрам ва ба пешат ҳозир насозам, умрбод пеши ту гуноҳкор бошам.

Румиён* 16:22

Ман — Тартиюс низ, ки ин номаро навиштаам, ба шумо дар Худованд салом мегӯям.

1 Қӯринтиён* 4:15

Зеро, агарчи шумо ҳазорон носеҳон дар Масеҳ доред, лекин падарони бисьёр надоред: ман шуморо дар Исои Масеҳ ба воситаи Инҷил ба дуньё овардаам.

2 Қӯринтиён* 10:1

Лекин ман, Павлус, ки шахсан дар миёни шумо хоксорам, вале ғоибона бар шумо ҷасорат дорам, шуморо бо фурӯтанӣ ва меҳрубонии Масеҳ даъват менамоям,

2 Қӯринтиён* 3:2

Шумо номаи мо ҳастед, ки он дар дили мо навишта шудааст, ва онро ҳамаи одамон мешиносанд ва мехонанд;

2 Қӯринтиён* 9:4

То ки, агар аз аҳли Мақдуния бо ман омада, шуморо нотайёр ёбанд, мо, — намегӯям, ки «шумо», — аз чунин эътимоде ки бо он фахр кардаем, хиҷил нашавем.

Ғалотиён* 5:2

Инак, ман, Павлус, ба шумо мегӯям: агар махтун мешуда бошед, Масеҳ ба шумо ҳеҷ нафъ намебахшад.

Ғалотиён* 6:11

Бубинед, чӣ гуна калон аст мактубе ки ба шумо бо дасти худ навиштаам.

1 Тимотиюс* 1:2

Ба Тимотиюс, ки фарзанди ҳақиқӣ дар имон аст: файз, марҳамат ва осоиштагӣ аз ҷониби Падари мо Худо ва Худованди мо Исои Масеҳ бод.

Титус* 1:4

Ба Титус, фарзанди ҳақиқиам, ки ҳар дуи мо дар як имон муштаракем, файз, марҳамат ва осоиштагӣ аз ҷониби Худои Падар ва Наҷотдиҳандаи мо Исои Масеҳи Худованд бод.

Филемӯн* 1:18

Аммо агар ӯ осебе ба ту расонда бошад, ва ё чизе ба гарданаш дайн бошад, онро ба ман ҳисоб кун.