Эфсӯсиён* 5:4 - Китоби Муқаддас 1992 1999

⁴ Ҳамчунин алфози қабеҳа ва жожхоӣ ва масхарабозӣ, ки аз рӯи одоб нест, набояд бошад, балки шукргузорӣ лозим аст;

Китоби Муқаддас Оммафаҳм

⁴ Инчунин гапҳои бемаънӣ гуфтан ва шӯхиҳои беодобона кардан ба шумо муносиб нестанд. Баръакс, бояд шукргузорӣ кунед.

Эфсӯсиён* 5:4 Iomraidhean Croise

Забур 33:1

Таронаи Довуд, вақте ки ӯ хулқи худро назди Абималик дигаргун сохт, ва аз пеши вай бадар ронда шуд, ва баромада рафт.

Забур 92:1

Худованд подшоҳӣ мекунад; Худро ба хилъати кибриё оростааст; Худованд Худро оростааст, камарбанди қувватро бастааст; дуньё низ устувор шудааст, фурӯ нахоҳад ғалтид.

Масалҳо 12:23

Шахси бофаросат донишро пӯшида медорад, вале дили аблаҳон беақлиро зоҳир месозад.

Масалҳо 15:2

Забони хирадмандон донишро зебо мегардонад, вале даҳони аблаҳон беақлиро ифода мекунад.

Масалҳо 26:19

Ончунон аст шахсе ки ёри худро фиреб диҳад ва гӯяд: «Ман фақат шӯхӣ кардам».

Воиз 10:13

Ибтидои суханони даҳонаш ҳамоқат аст, ва интиҳои даҳонаш — ҷунуни сахт.

Дониёл 6:10

Чун Дониёл фаҳмид, ки чунин фармон имзо шудааст, ба хонаи худ омад; тирезаҳои болохонаи ӯ ба самти Ерусалим кушода буд, ва ӯ рӯзе се карат зону зада, дуо мегуфт ва Худои худро ҳамд мехонд, чунон ки ӯ пеш аз ин ҳам мекард.

Марқӯс* 7:22

Дуздӣ, тамаъ, кина, макр, ҳирс, чашми бад, куфр, ғурур ва ҷаҳолат пайдо мешавад.

Юҳанно* 6:23

Лекин қаиқҳои дигаре аз Табария наздики ҳамон ҷое ки пас аз баракат додани Худованд нон хӯрда буданд, расиданд;

Румиён* 1:28

Ва азбаски онҳо Худоро бо ақли худ шиноҳтан нахостанд, Худо онҳоро ба афкори фосид гирифтор кард, то ки корҳои носазо кунанд,

2 Қӯринтиён* 1:11

Бо мадади дуое ки шумо низ барои мо мегӯед, то ки барои он эҳсоне ки бо шафоати касони бисьёр ба мо ато шудааст, касони бисьёр барои мо шуқргузор бошанд.

2 Қӯринтиён* 9:15

Худоро шукр бод барои бахшоиши молокаломи Ӯ!

Эфсӯсиён* 1:16

Шукргузориро барои шумо бас намекунам ва шуморо дар дуоҳои худ ёд мекунам,

Эфсӯсиён* 4:29

Ҳеҷ як сухани қабеҳе аз даҳонатон набарояд, балки фақат сухани нек, ки дар вақти эҳтиёҷот барои обод кардан бошад, то ки ба шунавандагонаш файз бахшад.

Филиппиён* 4:6

Ҳеҷ ғам нахӯред, аммо ҳамеша дар дуо ва илтимос бо шукргузорӣ хоҳишҳои худро ба Худо ошкор намоед, —

Қӯлассиён* 3:8

Аммо акнун шумо ҳамаи инҳоро: хашм, ғазаб, кина, бадгӯӣ ва алфози қабеҳи забонатонро тарк намоед;

1 Таслӯникиён* 3:9

Зеро чӣ гуна мо метавонем ба Худо барои шумо шукргузорӣ кунем, барои тамоми шодмоние ки дар бораи шумо ба ҳузури Худои мо дорем,

1 Таслӯникиён* 5:18

Барои ҳама чиз шукр гӯед, зеро ки чунин аст иродаи Худо дар ҳаққи шумо дар Исои Масеҳ.

Филемӯн* 1:8

Бинобар ин, агарчи дар Масеҳ ҷуръати зиёде дорам, ки вазифаатро ба ту амр фармоям,

Ибриён* 13:15

Бинобар ин ҳамеша ба василаи Ӯ қурбонии шукронаро ба Худо тақдим менамоем, яъне самараи лабҳоеро, ки ба исми Ӯ ҳамду сано мехонанд.

2 Петрус 2:18

Зеро ки суханони беҳудаи дабдабаноке гуфта, онҳоеро, ки навакак аз гумроҳон халос шудаанд, ба доми ҳавасҳои ҷисм, ба доми фисқу фуҷур медароваранд;

2 Петрус 2:7

Ва Лути одилро, ки аз рафтори фосиқонаи шарирон ба танг омада буд, раҳо кард, —

Яҳудо 1:10

Валекин инҳо ба ҳар чизе ки намефаҳманд, бӯҳтон мезананд, ва бо ҳар чизе ки ҳамчун ҳайвоноти безабон табиатан медонанд, худро фосид мекунанд.

Яҳудо 1:13

Инҳо мавҷҳои пуртуғьёни баҳр ҳастанд, ки кафки расвоиҳои худро боло мебароваранд; инҳо ситораҳои оворае ҳастанд, ки барояшон торикии зулмот то абад нигоҳ дошта шудааст.