Доварон 9:7 - Китоби Муқаддас 1992 1999

⁷ Ва ҳангоме ки инро ба Ютом хабар доданд, ӯ рафта, бар сари кӯҳи Ҷаризим истод, ва овози худро баланд карда, фарьёд зад ва ба онҳо гуфт: «Маро бишнавед, эй сокинони Шакем, то ки Худо шуморо бишнавад!

Доварон 9:7 Iomraidhean Croise

Ҳастӣ 37:6

Ба онҳо гуфт: «Хоберо, ки дидаам, бишнавед:

Масалҳо 21:13

Касе ки гӯши худро аз фиғони бенаво баста бошад, худаш низ фарьёд занад, фарьёдрас намеёбад.

Масалҳо 28:9

Касе ки гӯши худро аз шунидани шариат дур кунад, дуои вай низ зишт аст.

Ишаъё 1:15

Ва ҳангоме ки дастҳои худро дароз мекунед, чашмони Худро аз шумо мепӯшам; дуоро афзун кунед ҳам, намешунавам, чунки дастҳои шумо пур аз хун аст.

Юҳанно* 4:20

Падарони мо дар болои ин кӯҳ парастиш мекарданд, вале шумо мегӯед, ки ҷое ки дар он бояд парастиш кард, дар Ерусалим мебошад».

Такрори Шариат 11:29

Ва ҳангоме ки Худованд Худоят туро ба замине ки барои тасарруф кардани он меравӣ, дохил намояд, ту баракатро бар кӯҳи Ҷаризим ба забон хоҳӣ ронд, ва лаънатро бар кӯҳи Эбол.

Такрори Шариат 11:30

Ин кӯҳҳо, охир, дар он тарафи Урдун воқеъ аст, аз қафои роҳи ғуруби офтоб, дар замини канъониёне ки дар саҳро сокинанд, дар рӯ ба рӯи Ҷилҷол, назди булутзори Мӯре.

Такрори Шариат 27:12

«Ҳамин ки аз Урдун убур кунед, инҳо бояд бар кӯҳи Ҷаризим биистанд, то даме ки қавмро баракат диҳанд: Шимъӯн, Левӣ, Яҳудо, Иссокор, Юсуф ва Биньёмин.

Яъқуб 2:13

Зеро бар касе ки эҳсон накардааст, доварӣ бе марҳамат хоҳад буд; марҳамат бар доварӣ ғалаба меёбад.

Еҳушаъ ибни Нун 8:33

Ва тамоми Исроил, ва пиронашон, ва нозиронашон, ва доваронашон аз ҳар ду тарафи сандуқ, дар рӯ ба рӯи коҳинони левизодаи бардорандаи сандуқи аҳди Худованд рост истоданд, — ҳам ғарибон ва ҳам бумиён, — нисфашон назди кӯҳи Ҷаризим ва нисфашон назди кӯҳи Эбол, чунон ки Мусо, бандаи Худованд, амр фармуда буд, то ки қавми Исроилро дафъаи аввал баракат диҳад.

Доварон 9:6

Ва ҳамаи сокинони Шакем ва тамоми аҳли Байт‐Миллӯ ҷамъ шуда рафтанд ва Абималикро назди булути сутун, ки дар Шакем буд, подшоҳ карданд.

Доварон 9:8

Як замоне дарахтон рафтанд, то ки подшоҳеро бар худ тадҳин намоянд; ва ба дарахти зайтун гуфтанд: „Бар мо подшоҳӣ бикун“.