Доварон 7:2 - Китоби Муқаддас 1992 1999

² Ва Худо ба Ҷидъӯн гуфт: «Қавме ки бо ту ҳастанд, бештар аз онанд, ки Мидьёнро ба дасти онҳо таслим намоям, мабодо Исроил ба ҳузури Ман фахр карда, гӯянд, ки „дасти мо моро наҷот дод“.

Доварон 7:2 Iomraidhean Croise

Ҳастӣ 46:2

Ва Худо дар рӯъёи шаб ба Исроил хитоб карда, гуфт «Яъқуб, Яъқуб!» Гуфт: «Лаббай!»

2 Вақоеънома 14:11

Ва Осо сӯи Худованд Худои худ хонда, гуфт: «Худовандо, ҷуз Ту касе нест, ки ба камзӯр ба муқобили пурзӯр тавонад мадад расонад. Пас, эй Худованд Худои мо, ба мо мадад расон, зеро ки мо ба Ту таваккал кардаем, ва ба исми Ту назди ин анбӯҳ омадаем. Ту Худованд Худои мо ҳастӣ, намон, ки одамизод аз Ту зӯр барояд».

Ишаъё 10:13

Зеро ки вай мегӯяд: «Бо қуввати дасти худ ва бо ҳикмати худ ин корро кардам, чунки хирадманд ҳастам; ва ҳудуди қавмонро аз миён бардоштам, ва хазоини онҳоро толону тороҷ намудам, ва мисли баҳодуре бар тахт нишастагонро вожгун сохтам;

Ишаъё 2:11

Чашмони ҳавобаланди инсон залил ва ғурури мардон паст хоҳад шуд, ва танҳо Худованд дар он рӯз баланд хоҳад буд.

Ишаъё 2:17

Ва ҳавобаландии инсон паст, ва ғурури мардон залил хоҳад шуд, ва танҳо Худованд дар он рӯз баланд хоҳад буд.

Ирмиё 9:23

Худованд чунин мегӯяд: «Бигзор хирадманд бо хиради худ наболад, ва зӯровар бо зӯри худ наболад, ва сарватдор бо сарвати худ наболад,

Ҳизқиёл 28:17

Дили ту аз зебоии ту мағрур шуд, ту ҳикмати худро аз боиси латофати худ нобуд кардӣ; Ман туро бар замин задам, пеши подшоҳон вожгун намудам, то ба ту бо нафрат назар андозанд.

Ҳизқиёл 28:2

«Эй писари одам! Ба раиси Сӯр бигӯй: „Худованд Худо чунин мегӯяд: азбаски дили ту мағрур шудааст, ва ту мегӯӣ: «Ман Худо ҳастам, бар нишемангоҳи худоён нишастаам», ва ҳол он ки ту одамизод ҳастӣ ва на Худо, валекин дили худро мисли худоён пиндоштаӣ,

Дониёл 4:30

Дар ҳамон соат ин чиз бар Набукаднесар ба амал омад, ва ӯ аз миёни одамон бадар ронда шуд, ва мисли говон алаф хӯрд, ва аз шабнами осмон баданаш тар шуд, ба тавре ки мӯйҳояш мисли парҳои уқоб, ва нохунҳояш мисли чанголи мурғон калон шуд.

Ҳабаққуқ 1:16

Бинобар ин барои тӯри худ қурбонӣ мекунад, ва барои доми худ бухур месӯзонад, зеро ки насибаи вай аз онҳо равғанин, ва хӯроки вай болаззат гардидааст.

Закариё 12:7

Ва Худованд аввал хаймаҳои Яҳудоро наҷот хоҳад дод, то ки шавкати хонадони Довуд ва шавкати сокинони Ерусалим бар Яҳудо фахр накунад.

Закариё 4:6

Ва ӯ ба ман ҷавоб гардонда, гуфт: «Ин каломи Худованд аст, ки барои Зарубобил гуфта шудааст: на бо ҷасорат ва на бо қувват, балки бо Рӯҳи Ман, мегӯяд Худованди лашкарҳо.

Ададҳо 31:4

Ҳазор нафар аз ҳар сибт, аз ҳамаи сибтҳои Исроил, ба лашкар бифиристед».

Румиён* 11:18

Пас назди он шохаҳо мағрур машав; ва агар мағрур шавӣ, бидон, ки ту решаро нигоҳ надоштаӣ, балки реша туро нигоҳ доштааст.

Румиён* 3:27

Пас, куҷост он чи боиси болидан бошад? Он тамоман аз байн рафтааст. Ба кадом шариат? Оё ба шариати аъмол? Не, балки ба шариати имон.

2 Қӯринтиён* 4:7

Лекин мо ин ганҷро дар зарфҳои гилин дорем, то маълум шавад, ки бартарии қувват аз они Худо бошад, на аз ҷониби мо;

Эфсӯсиён* 2:9

Ва аз аъмол нест, то ки ҳеҷ кас фахр накунад.

Такрори Шариат 32:27

Агар аз хашми душман хавотир намедоштам, ки мабодо бадхоҳони онҳо ғалат таъбир карда, бигӯянд: дасти мо боло шуд, ва Худованд ҳамаи инро накардааст“.

Такрори Шариат 8:17

Ва дар он сурат ту дар дили худ бигӯӣ: „Қувватам ва қудрати дастам ин сарватро барои ман пайдо кардааст“,

Такрори Шариат 8:18

Ва ҳол он ки ту бояд Худованд Худои худро дар хотир нигоҳ дорӣ, ки Ӯ ба ту қуввати пайдо кардани сарватро медиҳад, то аҳдеро, ки дар бораи он ба падаронат қасам хӯрдааст, ба ҷо оварад, чунон ки имрӯз воқеъ шудааст.

Яъқуб 4:6

Лекин файзи бештаре мебахшад; барои ҳамин ҳам гуфта шудааст: «Худо ба мағрурон муқобилат мекунад, вале ба фурӯтанон файз мебахшад».

1 Подшоҳон 14:6

Ва Йӯнотон ба навкари силоҳбардори худ гуфт: «Биё, сӯи дастаи посбонони ин номахтунон убур намоем, шояд Худованд ба мо ёварӣ кунад, зеро ки барои Худованд ҳеҷ монеае нест, ки ба воситаи касони бисьёр ё ба воситаи касони кам наҷот бахшад».