Доварон 6:3 - Китоби Муқаддас 1992 1999

³ Ва ҳангоме ки банӣ‐Исроил кишт мекарданд, мардуми Мидьён ва Амолеқ ва аҳли машриқ пайдо шуда, бар онҳо ҳуҷум меоварданд.

Доварон 6:3 Iomraidhean Croise

Ҳастӣ 25:6

Ва ба писарони сурриягоне ки Иброҳим дошт, Иброҳим тӯҳфаҳо дод, ва онҳоро, дар ҳини зиндагии худ, аз пеши писари худ Исҳоқ ба ҷониби шарқ, ба машриқзамин фиристод.

Ҳастӣ 29:1

Ва Яъқуб ба роҳ даромада, ба замини аҳли машриқ равона шуд.

3 Подшоҳон 20:27

Ва банӣ‐Исроил ба шумор оварда ва бо озуқа ва силоҳ таъмин карда шуданд, ва ба истиқболи онҳо рафтанд; ва банӣ‐Исроил ба муқобили онҳо мисли ду рамаи бузон ӯрду заданд, вале арамиён заминро пур карданд.

3 Подшоҳон 4:30

Ва ҳикмати Сулаймон аз ҳикмати тамоми мардуми Шарқ, ва аз тамоми ҳикмати Миср зиёд буд.

3 Подшоҳон 5:10

Ва Ҳиром ба Сулаймон дарахтони арз ва дарахтони сарвро, ҳар қадар, ки ӯ хоста буд, медод.

Айюб 1:3

Ва чорвои ӯ аз ҳафт ҳазор бузу гӯсфанд ва се ҳазор шутур ва панҷсад ҷуфт гов ва панҷсад модахар иборат буд, ва ӯ ғуломону канизони бағоят зиёде дошт; ва ин мард аз тамоми аҳли шарқ бузургтар буд.

Айюб 31:8

Бигзор ман кишт кунам, ва дигаре бихӯрад, ва ҳосилоти ман решакан гардад.

Хуруҷ 17:8

Ва Амолеқ омада, дар Рафидим бо Исроил ҷанг кард.

Ишаъё 11:14

Ва онҳо якҷоя бар китфи фалиштиён ба ғарб ҳуҷум хоҳанд овард, аҳли шарқро тороҷ хоҳанд кард, бар Эдӯм ва Мӯоб дасти худро хоҳанд гузошт, ва банӣ‐Аммӯн ба онҳо тобеъ хоҳанд шуд.

Ишаъё 62:8

Худованд ба ямини Худ ва ба бозуи қавии Худ қасам хӯрдааст: «Ғаллаи туро дигар хӯроки душманонат нахоҳам сохт, ва аҷнабиён шароби туро, ки барояш меҳнат кардаӣ, нахоҳанд нӯшид,

Ирмиё 49:28

Дар бораи Қедор ва дар бораи мамлакатҳои Ҳосӯр, ки Набукаднесар подшоҳи Бобил онҳоро зарба задааст, Худованд чунин мегӯяд: «Бархезед, ба Қедор ҳуҷум оваред ва писарони шарқро тороҷ кунед!

Ҳизқиёл 25:3

Ва ба банӣ‐Аммӯн бигӯй: каломи Худованд Худоро бишнавед! Худованд Худо чунин мегӯяд: азбаски ту дар бораи хонаи муқаддаси Ман, ҳангоме ки он ба хорӣ дучор шуд, ва дар бораи замини Исроил, ҳангоме ки он валангор шуд, ва дар бораи хонадони Яҳудо, ҳангоме ки онҳо ҷалои ватан гардиданд, „ҳай‐ҳай!“ гуфтӣ,

Ҳизқиёл 25:4

Бинобар ин, инак Ман туро ба тасарруфи мардуми шарқ хоҳам дод, ва онҳо бошишгоҳҳои худро дар ту барпо хоҳанд намуд, ва масканҳои худро дар ту хоҳанд сохт, ва меваҳои туро хоҳанд хӯрд, ва шири туро хоҳанд нӯшид.

Ибодат 26:16

Он гоҳ Ман ҳам нисбат ба шумо чунин амал хоҳам кард; ва бар шумо чизҳои даҳшатангез, яъне сил ва табларзаро хоҳам фиристод, ки онҳо чашмонро хира мекунад ва ҷонро мекоҳонад; ва тухмии худро барабас кишт хоҳед кард, ва онро душманонатон хоҳанд хӯрд.

Мико 6:15

Ту кишт хоҳӣ кард, вале нахоҳӣ даравид; ту зайтунро пахш хоҳӣ кард, вале ба баданат равған нахоҳӣ молид, ва шираи ангур ҳосил хоҳӣ кард, вале шароб нахоҳӣ нӯшид.

Такрори Шариат 28:51

Ва самараи чорпоёнат ва ҳосили заминатро хоҳад хӯрд, то даме ки хонавайрон шавӣ, ба тавре ки ғалла, шираи ангур, равғани зайтун, зоиши говонат ва афзоиши гӯсфандонатро барои ту боқӣ нахоҳад гузошт, то даме ки туро маҳв созад;

Доварон 10:12

Ва аҳли Сидӯн, ва Амолеқ, ва Моӯн шуморо ба танг оварданд, ва шумо сӯи ман истиғоса бурдед, ва Ман шуморо аз дасти онҳо наҷот додам.

Доварон 3:13

Ва ӯ банӣ‐Аммӯн ва Амолеқро назди худ ҷамъ кард, ва омада, ба Исроил зарба расонид, ва онҳо шаҳри Хурмозорро гирифтанд.

Доварон 6:2

Ва дасти Мидьён бар Исроил чунон гарон омад, ки банӣ‐Исроил, барои паноҳ шудан аз Мидьён, барои худ гузаргоҳҳои зерикӯҳӣ, мағораҳо ва истеҳкомҳо сохтанд.

Доварон 6:33

Ва тамоми Мидьён ва Амолеқ ва аҳли машриқ якҷоя ҷамъ шуданд, ва аз наҳр убур намуда, дар водии Изреъил ӯрду заданд.

Доварон 6:4

Ва назди онҳо ҷойгир шуда, тамоми ҳосили заминро то худди Ғазза несту нобуд мекарданд, ва барои зиндагии Исроил ҳеҷ хӯрокворӣ ва гӯсфанд ва гов ва хар боқӣ намегузоштанд.

Доварон 7:12

Ва Мидьён ва Амолеқ ва тамоми аҳли машриқ, ки дар водӣ ӯрду зада буданд, мисли малах сершумор буданд; ва шутурони онҳо сону шумор надошт, мисли реге ки дар соҳили баҳр аст, бисьёр буд.

Доварон 8:10

Ва Забаҳ ва Салмуноъ дар Қарқӯр буданд, ва ӯрдуи онҳо тақрибан аз понздаҳ ҳазор нафар иборат буд, ки инҳо аз тамоми ӯрдуи аҳли машриқ боқӣ монда буданд, чунки саду бист ҳазор нафар мардони ҷангӣ несту нобуд шуда буданд.